verzamelen

Even verzamelen rond de frambozenstoofpot voor een mededeling

Deze maand is het tien jaar geleden dat ik begon met minifiguurtjes te fotograferen.

Wat vliegt de tijd hé.

Ze zijn een kleine 2 cm

Na zoiets te zien passeren op het internet

vond ik het zo leuk dat ik dat ook eens wou proberen. 

Bij de uitwerking moet je met heel wat rekening houden: 

van geen te drukke achtergrond tot de grote van het voorwerp,

 hoe ze te laten staan, enz 

Maar we zijn nu 226 tafereeltjes verder,

grappig, wat minder grappig, gewoon leuk

naargelang wat in de fantasie opborrelt

en voor mij haalbaar is voor de uitwerking.

Wie ze allemaal na elkaar wilt zien kan dit hier:

 https://fotorantje.blogspot.com/search/label/miniatuurfotografie

of klik op het miniatuurtje bovenaan rechts (van de blog)

afgetekend

 

Toch ook mooi hé het afgetekende verenkleed van de mus 

gezelschap

Nu en dan eens halt houden aan een bankje.
Een pijnlijke voet verplicht mij daar toe als ik op wandel ben.

Daarna kunnen we er gelukkig weer even tegenaan.

Pimpampoentje komt mij gezelschap houden,

weet ik direct wat doen terwijl ik daar zit 😉

Het is er eentje met veel stippen

Zou die ook eens last hebben van z'n pootjes vraag ik me af

cosmea

 

anti-rood

 

Roodborstjes houden niet van rood.

Ze willen liever ook geen tuin waar rode voorwerpen rond slingeren.

Dus als je roodborstjes in je tuin wilt weet je wat te doen.

 Ze vallen alles aan wat rood is, dat helpt hen te overleven. 

Om niet te verhongeren hebben ze alle insecten nodig die ze kunnen vinden

en daarom zullen ze andere roodborsten die in hun leefgebied komen

bevechten en verjagen. 

Die afschuw van rood zou ook meteen de reden zijn dat de jonge roodborsten bruin zijn. 

Op die manier worden ze tenminste niet aangevallen door hun ouders.

ontbolsteren

 

opvliegend

Leuk en charmant zijn ze wel hé,

de Indische loopeenden.

Ze eten slakken en insecten maar kippenvoer, fruit en bladgroenten lusten ze ook wel.

Ze leggen zo'n 300 tot 350 eieren per jaar.
Deze eenden hebben een goed karakter al kunnen ze wat opvliegend zijn.

 

spannend

 

We zijn nog steeds in Torhout, hier op de blog toch

Mooie bloemetjes met de naam Herfsttijloos met dank aan Lies

Bij het verlaten van het park botsen we bijna op het zogenaamd oudste huisje van de stad

Het zou de portierswoning zijn van de site 's Gravenwinkel uit vorig postje

Nu komen we aan het omwalde kasteel Ravenhof, temidden het kasteelpark Ravenhof.

Op de bovenverdieping van het kasteel is het Museum Torhouts Aardewerk gevestigd.

Dat lijkt ons ook wel interessant en we hebben geluk, 

een bordje met 'open' en 'gratis inkom' aan het raam verwelkomt ons.

Eens binnen horen we plots iets piepen waar we niet meteen aandacht aan geven.

Al duurt dat niet lang want het gepiep gaat over in groot alarm.

Zo'n luidruchtig welkom hadden we niet verwacht.

We vluchten naar buiten.

Hebben wij dit veroorzaakt door binnen te stappen?

Sorry aan alle Torhoutse oren!

Terwijl het oorverdovend lawaai aanhoud

blijven we toch even wachten op het pleintje

om te zien of de 'security' ons in de boeien komt slaan. 

Er komt niemand kijken.

Het alarm stopt en wij vertrekken dan maar.

We zijn er toch niet helemaal gerust op en gaan naar de kerk,

onze zonden opbiechten en schietgebedjes lezen 😉

Deuren openen we beducht. 

'De kerk van Sint-Pieters-in-de-banden heeft er al een hele geschiedenis opzitten. 

Het is vaak getroffen geweest in oorlogen, 

maar vandaag is de kerk één van de culturele troeven van de stad. 

Vanbinnen is de kerk gebouwd in neoromaanse stijl, 

en straalt het een modern karakter uit. '

We hebben dorst gekregen van al die weesgegroetjes prevelen en gaan iets drinken

op enkele meters van het kasteel Ravenhof.

Plots zien we een politiewagen richting kasteel rijden.

Het zal toch niet waar zijn 😲 

Zoeken ze ons? Komen ze ons arresteren?

We zitten wat 'ongemakkelijk' bij onze thee.

Dappere Lies beslist de confrontatie aan te gaan en stapt naar buiten.

Zie ik haar nog terug?

Ik hou de wacht bij de thee en geef de (verwonderde) uitbater uitleg

De politie kwam niet voor ons, oef,

maar, iemand van de security is daar ondertussen ook gearriveerd.

Snel zijn ze niet 

want het is zeker meer dan een uur nadat we voor hels lawaai hadden gezorgd.

Lies doet ons verhaal

en de man vertelt dat het eigenlijk sluitingsuur was in het kasteel 

maar de sleutel verdwenen is.

Nee, je moet niet naar ons kijken.

Ergens anders vertellen ze dat er werken zijn aan een poort aan de achterkant

en daarom de deur niet op slot was.

Hoe het nu precies zit is me nog steeds niet duidelijk, 

maar wij zijn echt niet schuldig aan het gebeuren, toch niet volledig, humhum

We drinken onze thee rustig verder

wetende dat er geen opsporingsbericht over ons zal verschijnen als gevaarlijke inbrekers.

(Joke zei nog de dag voordien toen ze van onze uitstap hoorde: 'niet inbreken hé', hoe zou ze daar nu opkomen)

Terug naar het station lopen we nog voorbij het imposante 18de-eeuwse stadhuis

Wij hadden een mooie, relaxte dag met een spannend einde

en moeten duidelijk niet naar het buitenland voor avontuur 😉

historisch en groen

 In Torhout kan je een klinknagelwandeling volgen

maar Lies en ik wandelen tegendraads ongeveer dezelfde route.

Met het ontbijt van vorig postje hebben we genoeg energie.

De wandeling loopt langs zowel historische plaatsen als diverse groene plekken.

We zien het Vredegerecht

met het oorlogsmonument voor de Slachtoffers van Wereldoorlog I

Bij Park de Brouckère, waar voorheen het gebouw van FOD Financiën stond,

creëerde kunstenaar David Duits een streetartproject 

Prachtige werken fleuren het parkje extra op.

Op de muren rondom de watertuin 

zie je een visueel spektakel met een knipoog naar kunstschilder Carlo de Brouckère. 

 David Duits' streetart wordt gekenmerkt door zijn liefde voor fauna en flora. 

Het ontwerp toont twee kinderen die een bos aanplanten, 

omringd door de bewoners van het bos. 

We passeren het oude hospitaal, nu kunstacademie.

Vermoedelijk werd het hospitaal gesticht in 1229

door Johanna van Constantinopel (1205-1244) gravin van Vlaanderen.

De gebouwen die er nu nog zijn stammen uit de 17de en 18de eeuw. 

Later werd het hospitaal nog een rusthuis, en in de beide wereldoorlogen een veldhospitaal. 

Vanaf 1970 is er de stedelijke muziekschool, sommige delen werden verhuurd aan bv de VDAB

In 2012 begon men met restaureren en renoveren

en kreeg het gebouw z'n oorspronkelijke okergele kleur terug.

Wat verder wandelen we voorbij het stadskantoor 

En komen zo aan de tuin en Villa ’s Gravenwinkel

“De site bestaat uit een publiek toegankelijke tuin en een monumentale villa

die dateert uit het midden van de 18e eeuw” 

“In de 12e en 13e eeuw, 

verbleven hier graven die de drukbezochte jaarmarkt van Torhout bijwoonden."

Later werd het de residentie van veel notabelenfamilies, 

meestal verbonden met het bestuur van het land van Wynendale

In volgend postje wordt het nog spannend

vo de twiefeloars

Kennen jullie de hoofdstad van het Houtland?

Het Houtland is een streek die het grootste deel van het oosten van West-Vlaanderen omvat

De hoofdstad is de oudste stad van het graafschap Vlaanderen

en heeft een rijke geschiedenis.

En die stad is dus Torhout of in het West-Vlaams: Toeroet

Daar gingen Lies en ik eens op verkenning in het centrum.

Heel gemakkelijk met de trein en niet ver (allé, voor ons dan toch)

Maar eerst, je weet wel, de nodige energie opdoen...

We stapten binnen in Broodgenot

en een genot was het.

Variatie en uitnodigend opgediend.

Een goed adresje, dat was al te zien aan de drukte en dat op een weekdag.

De gedreven eigenares kwam alles mooi uitleggen wat er te ontbijten viel.

West-Vlaams heeft zo goed als geen geheimen voor mij als geboren en getogen West-Vlaming

"... vo de twiefeloars is t'r e klee stuutje me zalm, 

e stuutje me ei, e stuutje me italioanse espe, nog pistoleetje me koas, 

zelfgemakte koffeteure, glasje smoethie, glasje granola, gesneden fruut, 

fruutsap, twje tasjes kaffie"

Ideaal voor een twijfelaar als ik en Lies deed natuurlijk mee

We namen er onze tijd voor en ik kreeg zo goed als alles op, ffeww

Middageten of een vieruurtje heb je niet meer nodig, ook gemakkelijk, 

en 's avonds thuis enkel nog wat yoghurt

Daar we wat tijd nodig hebben om dit om te smikkelen

kunnen jullie even wachten, vooraleer de stad te verkennen, 

op de geschilderde vredesstoelen. 

In 40 talen werd het woord ‘vrede’ geschreven. 

Kinderen versierden de stoelen met stempelkurken.

Je komt ze her en der tegen in de stad.