voordeur

Deze week kreeg ik een nieuwe voordeur.
Nee, niet aan m'n appartement hé
maar eentje aan m'n aantal jaren
Waar zijn die jaren eigenlijk naar toe gegaan vraag ik me af
Het is beetje schrikken toch als je dat getal ziet staan: 60
terwijl je in gedachten nog altijd in de 30 bent of zelfs jonger

Een feestneus ben ik niet (ik hou ook niet zo van al die aandacht)

maar een uitstapje met tussenin een natje en droogje is helemaal mijn ding

en verspreid over het jaar 😂

Zodat het voor m'n hoofd niet te vermoeiend is, 

want al die prikkels blijven me parten spelen 

En verspreid, dan heb je er ook langer en meer deugd van 

dan van één groot lawaaierig feest  

En zo kwam er deze week ook eentje speciaal af voor een feestelijk ontbijt 

in brasserie Leiedam

Maar we konden het natuurlijk niet laten toch nog een fikse wandeling te doen nadien

waar deze zich ook nog even liet zien

Een heerlijk dagje! 

grote meester

We zijn nog in het museum van James Ensor te Oostende

Hij is een van de oprichters van de groep ‘Les Vingt’ (De Twintig).

Deze groep is gevestigd in Brussel en wil de kunst vernieuwen.
Ze rebelleren tegen de artistieke academische regels van hun tijd.
De groep is actief tussen 1883 en 1893.

We zijn in 1906

Zonder ooit een muziekopleiding te hebben gevolgd, 

begint Ensor te improviseren en te componeren.

 Hij kon geen muziek schrijven noch lezen en liet zijn composities door anderen noteren 

en bewerken voor harp, orgel, beiaard, strijkkwartet, fluitkwintet en symfonieorkest. 

Zelf speelde hij voor een publiek een aantal malen zijn eigen composities, 

zij het dan op onorthodoxe wijze. 

Hij beschouwde zich in latere jaren soms eerder als musicus dan als kunstschilder, 

maar kreeg hiervoor weinig erkenning. 

De orgelvirtuoos De Boeck beschouwde zijn composities eerder als pretentieloze danswijsjes.

1917 

Ensor gaat in het geërfde huis van z'n tante en nonkel wonen

in de Vlaanderenstraat

Op het gelijkvloers zien we hun souvenierwinkel die Ensor nooit veranderde

Ook het meubilair is nog van toen Ensor er woonde 

Alle werken van Ensor in het museum zijn reproducties

1940

bij een Duits bombardement op het stadhuis en museum

gaan 3 doeken en 118 gravures verloren

Het gebrek aan erkenning, 

waar deze zonderlinge kunstenaar tijdens zijn leven zoveel last van had, is al lang voorbij.
Hij wordt tegenwoordig beschouwd als een vooraanstaande 'grote meester ' 

binnen de geschiedenis van de moderne kunst.

Vrijwel meteen na zijn dood werd z'n woning ingericht als museum.

Veel inmiddels onbetaalbare kunstwerken kwamen er tot stand.

Info samengeraapt op diverse sites op t internet

sarcastisch

We zijn in het jaar 1860

James Ensor wordt geboren in Oostende

als zoon van de Britse ingenieur James Frederic Ensor
en de Belgische Maria Catharina Haegheman.
Zij is eigenares van een souvenirwinkel (die ze samen met haar zus uitbaat)

met onder andere carnavalsmaskers en schelpen.
Deze maskers zien we opvallend vaak terug in de schilderijen van Ensor.

1873

De jonge Ensor gaat naar het Oostendse Onze-Lieve-Vrouwecollege
waar hij al een grote voorliefde voor tekenen toont.
Hij is amper 14 als hij zijn eerste tekeningen en schilderwerkjes laat zien
aan de toen bekende meester Louis Dubois, die hem aanmoedigde.
Na twee jaar verlaat hij deze school en
volgt schilder- en tekenlessen bij twee Oostendse kunstschilders

1877
Ensor schrijft zich in aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel.

1880
Ensor verlaat de academie en daarmee ook meteen Brussel.
Het resultaat van zijn opleiding was niet zo schitterend.
Hij kreeg slechts een zevende prijs voor het tekenen naar het klassieke model en
een tiende prijs voor het schilderen naar de natuur.
Het maakte van hem een boos en verbitterd man
en hij zou deze gemoedsstemming uitbeelden in sarcastische en satirische scènes.

Ensor keert terug naar Oostende,

bij zijn ouders op de hoek van de Vlaanderenhelling en de Van Iseghemlaan.
waar hij zich terugtrekt op de zolder en er zijn eerste atelier inricht.

We zijn 2022

Lies en ik genieten van een dagje uit in Oostende 😉

In volgend postje snuisteren we verder in het leven van James Ensor

Info samengeraapt op diverse sites op t internet

lente

 

beukennootjes

Spechten duikelen tussen de bomen en jagen op elkaar

Wat een spektakel weer

Eekhoorntjes crossen voorbij 

Eentje stopt op 2 m van mij en kijkt me uitdagend aan

om dan terug tussen de takken te verdwijnen

Enkel de vink nam even een pauze

Vinken lusten ook wel een nootje, meer bepaald de beukennootjes
 

nootjes

 

Eekhoorns peuzelen graag aan noten
en groot gelijk hebben ze, dat lust ik ook wel

Van achter een boom zag ik deze genieten van z'n walnoot

wat voor mij dan ook weer genieten was om dit tafereel te bewonderen

Lusten jullie ook een nootje?

acht-ervolging

 

weinig

Behalve in het begijnhof die je in vorig postje kon zien

nam ik deze keer heel weinig foto's in Brugge

Maar Lies en ik hadden een heerlijk dagje, op naar de volgende

in de ban

Sinds half oktober ben ik nog niet buiten m'n eigen stadje geweest, echt waar

k heb hier dan ook alles: beetje stad, veel groen, de Leie, museum,...
Een echte huismus of beter gezegd 'Deinzemus' ben ik geworden 😀
Maar maandag, toen was het zover,
ik zette terug een stapje in de wereld
En die wereld was Brugge
Zonder doel, behalve een date
Mijn vorige bezoekdag aan Brugge was heel erg gevuld

en toen was ik helemaal in de ban van Adornes
Nu was ik alleen maar in de ban van Lies 😄

en ook wel een beetje de narcissen

De narcissen van het begijnhof samen met de stralende zon en ons weerzien

verwarmden ons hartje al was het echt wel koud

angst

Wij genieten van het zonnige weer en de eerste witte bloesems
terwijl wat verderop mensen in doodsangst leven en op de vlucht zijn.

Die angst slaat zeker over naar hier want het komt wel heel dichtbij toch

Dan denk ik aan de verhalen van mijn ma'tje van toen ze kind was in WOII

Hoe ze de vele vluchtelingen uit de grote steden te voet zagen passeren aan hun huis

en mijn oma en groottante beslisten om de vele gehavende voeten te verzorgen 

zodat het verder stappen naar veiligheid minder pijnlijk was...

Hoe ze moesten rennen naar de kelder toen de vliegtuigen over kwamen,

hun dreigende overdonderende lawaai

 die mijn ma zolang ze leefde er angstig voor maakte... 

Wij zien nu gelijkaardige beelden op tv  

en kunnen alleen maar hopen dat het vlug voorbij zal zijn en iedereen de nodige hulp krijgt

 

boterham smeren

bouwen

De reigers zijn druk bezig met hun nest herstellen
Pa-reiger vliegt af en aan met takken
Ma-reiger neemt de takken over en bevestigt ze zorgvuldig in het nest
Pa-reiger wacht geduldig tot ma-reiger klaar is en 'krijst' om meer
pas dan vertrekt hij terug om een volgende tak
Pa-reiger kan het onderweg al eens aan de stok krijgen met een buurman

als ze net beiden dezelfde tak willen (niet op foto)
na wat gefladder geven de mannen het op en keren huiswaarts met elk een andere tak

En zo kan ma-reiger verder bouwen aan het nest