blikvanger

We zijn nog steeds in het Gruuthusemuseum te Brugge

Ik keek vast ook nu en dan bedenkelijk en met zo'n snoet als dit engeltje

want de duisternis, de spots en dingen achter glas maakten fotograferen niet eenvoudig

Toch wilde ik een en ander vastleggen hé 

en gelukkig had ik genoeg duidelijke foto's over na een grondige schifting 😉

Links: braadrooster met hartjespatroon - 1750-1850 - smeedijzer

Rechts: Wandtapijt ‘Astrologia’  Circa 1673, Brugge - Wol en zijde

Zaal met heiligenbeelden

Crucifix - 1497 - beschilderd eikenhout

Blikvanger maar eveneens moeilijk vast te leggen is de authentieke laat-15e-eeuwse bidkapel

die de verbinding maakt tussen het paleis en de Onze-Lieve-Vrouwekerk, 

met uitkijk op het gotische koor van de kerk. 
Vooral in deze bidkapel, gebouwd in 1472, waant men zich nog in de late middeleeuwen

In de jaren 1470 laat Lodewijk van Gruuthuse deze bidkapel bouwen.
Hij en zijn vrouw volgen van hieruit de diensten in de Onze-Lieve-Vrouwekerk.
Voor de bouw van de kapel krijgt Lodewijk de toestemming van de beheerders van de kerk.
Dat is niet vanzelfsprekend, want er moet in de kerk een raam worden uitgebroken
en er komt een trap die kerk en kapel verbindt. En wat met de sleutel? Ook daarover maken ze afspraken.
In ruil doet Lodewijk een aantal giften aan de kerk, waaronder een reeks dure wandtapijten.

Rechts en onder: de bidkapel gezien vanuit de Onze-Lieve-Vrouwekerk

Plafond van de inkomhal

Van op het balkon van het museum krijg je een uniek uitzicht

over oa een van de meest gefotografeerde bruggetjes

Aanschuiven om het brugje over te steken

Het balkon langs de buitenkant

En zo zijn we de 17 zalen rond geraakt daar in het museum

Volgend postje nog een beetje Brugge

majestueus

In het Gruuthusemuseum vind je majestueuze wandtapijten, kleurrijke glasramen, 

elegante houtsculpturen, historisch kant, Bourgondische manuscripten en Chinees porselein. 

Je moet volgens mij meerdere keren gaan om echt alles 'gezien' te hebben

Er is zoveel te bewonderen, waaronder dit muziekinstrument

16e-eeuws spinet of virginaal.

Dit virginaal is van het spinettype, waarbij het klavier zich aan de linkerkant van de klankkast bevindt
en de snaren dichtbij de linkerkam aangetokkeld worden. De veelhoekige kist dienst als klankkast.
Binnenin het deksel staat de spreuk "SCIENTIA NON HABET INIMICUM NISI IGNORANTEM 1591". 

"Kennis heeft geen vijanden dan de onwetenden."
De binnenzijde is bekleed met bedrukt papier met een typisch motief van gestileerde zeepaardjes of dolfijnen.

 

Kist met zes figuren in een tuin - 1600-1650 - populierenhout, beschilderd leer en smeedijzer

 

Rechts een schoen die me heel ongemakkelijk lijkt

Links: balkzool 1400-1430 - eikenhout 

Rechts: bruidskoffer met een verlovingsscène 1401-1425 - cederhout en ijzer

 

Rechts: fragment van een retabel met de geboorte van Christus 1500 - beschilderd eikenhout

Rechts: ballaststenen

ze dienden om het schip te verzwaren zodat die stabiel in het water lag
Na het lossen bleven ze vaak op de kade liggen, omwonenden gebruikten ze voor paden en muren

Links: kabinet 1651-1675

Ebben- en eikenhout met inlegwerk van ivoor, hout, schildpad en spiegelglas
Rechts: Muntslagersreliëf - 1563 - zandsteen

Wandtapijt 'Amerika' - 1700

Het tapijt staat symbool voor de nieuwe handel met de Nieuwe Wereld.

Vanaf de 17de eeuw belanden op de tafels van de Brugse elite inderdaad nieuwe, exotische producten en stoffen:
koffie, thee, tabak en cacao, porselein, parelmoer en exotisch hout…
Het roken en snuiven van tabak, een plant uit Amerika, wordt in Europa spoedig een nieuwe gewoonte.
De nieuwe producten veroveren inderdaad snel de harten en huizen van de hogere kringen. De handel wordt wereldhandel.

Rechts: goudleerbehang - 1750-1800 - leer, bladzilver, verf en vernis

 

Wandtapijt 'De 7 Vrije Kunsten'
Cornelis Schut (ontwerper), Brugs weversatelier - 1675-1680- wol en zijde

Er volgt nog meer hoor...

er zit meer in je

Een rustige herfstdag met zelfs zon was het

toen ik naar Lies in Brugge treinde voorbije week

“Plus est en vous” ofwel: “Er zit meer in je”. 

En er zat ook meer in de dag dan de lunch die je in vorig postje zag

We gingen op bezoek bij Lodewijk

De spreuk  was het levensmotto van Lodewijk van Gruuthuse, 

de man die het Gruuthusemuseum zijn grandeur gaf. 

Hij was een schatrijk edelman en topadviseur van drie Bourgondische hertogen 

Zijn familie werd rijk door de verkoop van gruut, een kruidenmengeling voor bij het bierbrouwen.

Hij liet het stadspaleis bouwen in de 15e eeuw

Rechts de Onze-Lieve-Vrouwekerk die verbonden is met het paleis

Van op het plein heb je zicht op het Arentshof

Maar nu dus even naar binnen want het Gruuthusemuseum heeft veel te bieden

 

Lodewijk van Gruuthuse is een handschriftenliefhebber.

Hij koopt dan ook enkel handgeschreven boeken zelfs al ontstaat tijdens zijn leven de boekdrukkunst

Veel van die luxueuze manuscripten bevatten schitterende miniaturen. Vooral religieuze werken.
Maar er zijn ook boeken bij met vertalingen van antiek Romeinse verhalen, en volumineuze historische kronieken.

Rechts: borstjuweel van de deken van de Broederschap van Sint-Joos

1454-1488, verguld zilver, koper en email

Links: harturne van Filips de Schone - 1506 - lood

Rechts: vloertegels uit het paleis van Pieter Bladelin in Middelburg

1448-1450 - aardewerk met tinglazuur 

Schoorsteenwangen 1400-1451 - zandsteen

kralen voor een rozenkrans - 1300-1500 - amber

Volgende keer zien we nog meer moois

'what about lunch?'

"It is more fun to talk with someone who doesn't use long, difficult words 

but rather short, easy words like 'what about lunch?"

 Winnie the pooh

En die lunch smaakte ferm, 

we waren uitgehongerd na uren op de been te zijn 

Ik was dus in Brugge met Lies

Bij Tonka hadden ze maar een half woord nodig voor hoe we ons bordje wilden

(elk iets apart bestellen en zusterlijk delen 😉 , ze deden het met plezier)

 De bordjes waren al vlug leeg

Deze keer was er zelfs nog plaats voor een fantastisch lekker half 'herfstdessertje'

Goed idee van Lies om daar de benen onder tafel te steken 

Wat vooraf ging aan de lunch volgt natuurlijk nog

winter 1914

"Winter 1914
Inmiddels was er al wat tijd voorbij en de winter was in aantocht.
Alle dagen regen en nu en dan wat sneeuw.
Het is de eerste winter van de oorlog
en wij lagen hier onder tenten op wat stro of planken zonder dekking.
Soms kwam water in de tenten gestroomd. 

En daar stonden wij nu vlak voor de winter,
zonder kledij, geen schoenen,  

alle dagen oefening in de sneeuw en met houten klompen, 

zonder kousen aan de voeten.
Wij bonden wat vodden aan onze voeten
die we hier of daar konden bemachtigen want onze voeten zijn gekwetst.
Het was niet uit te staan en daarbij onder verschrikkelijke tucht.
Ja, wij zijn terechtgekomen in de greep van het militarisme.
Vele jongens werden hier weggevoerd naar het hospitaal, half vervrozen.
Ik zelf werd op een morgen weggevoerd naar het hospitaal van Le Mans.
Na acht dagen aldaar verbleven te hebben,
kon ik terug mijn eenheid gaan vervoegen en de oefening hernemen.
Wij kregen een oud Frans geweer uit de oorlog van 1870.

Dit zou naar het einde van de oefening leiden"

bron: Heemkundige Kring Het Land van Nevele

110 jaar geleden, op 4 augustus begon de verschrikkelijke eerste wereldoorlog

Op 11 november 1918, na 1568 dagen van een wereldwijde strijd, 

sloten Duitsers, Fransen en Engelsen een wapenstilstand af.

knotsjes

 

De geweizwammetjes zijn het hele jaar door te vinden, 

maar enkel met witte sporen tegen het einde van de herfst en in de winter. 

Ze verschijnen op stronken en takken van allerlei loofbomen

Het zijn zwarte knotsjes die zich na een tijdje beginnen vertakken

en een massa wit poeder (ongeslachtelijke sporen) vormen - ze zijn 1 tot 7 cm 

Deze zwammen zijn eerst bijna cilindrisch daarna vlakker wordend en geweivormig vertakt

toveren

Koele briesjes ritselen doorheen de bladeren

De herfst tovert een kleurenpracht 

Knisperende bladeren onder de voeten zorgen voor een rustgevend geluid

Herfsthartjes hangen te drogen

never stop

Gent 1885: 

het “Nieuw Cirkus” wordt gebouwd naar de plannen van architect Emile De Weerdt.

 In de 19de eeuw was het de tendens in steden om gebouwen voor ontspanning te bouwen,

waaronder stenen circussen.

Verschillende gezelschappen gaven er, ook in de winter, voorstellingen.

Je kon er kijken naar paardendressuur, variétéprogramma’s en 

circus­optredens, waar acrobaten en ja, zelfs olifanten een plek hadden.

 1920:

Het gebouw wordt bijna volledig verwoest door een brand en drie jaar later heropgebouwd. 

 Na de Tweede Wereldoorlog:

Ghislain Mahy brengt er zijn garage onder. 

Het gebouw wordt volledig omgebouwd en het circusinterieur gaat helaas verloren. 

Mahy behoudt de ronde vorm van het gebouw, maar maakt er een modernistische garage van, 

met opvallende glazen gevels en een chique toonzaal. 

Vooral de typische hellingen rondom de middenpiste blijven een blikvanger. 

Via die weg konden de auto's tot boven op het dak rijden. 

De garage bleef bestaan tot 1978. 

Dan deed het Wintercircus 20 jaar dienst als depot voor oldtimers. 

 

2000:

Mahy haalt er zijn collectie oldtimers weg

en het voormalige Wintercircus verdwijnt onder een dikke laag duivenkak. 

Er moest een keuze gemaakt worden: slopen of een nieuwe bestemming zoeken?

2005:

De stad Gent koopt het gebouw met als doel het te renoveren en te herbestemmen

2017:

start van de renovatiewerken

2024:

Het gebouw opent opnieuw haar deuren.

De middenpiste, de Arena, is nu een publiek toegankelijk overdekt plein

waar je van de ene naar de andere ingang heen en weer kan wandelen.

 Het Gentse Wintercircus is nu een ontmoetings­- en werkplek met meerdere functies, 

waaronder een overdekt middenplein, een restaurant, een dakterras met bar, een café,

 multifunctionele zalen en kan­toren voor bedrijfjes die rond digitale innovatie werken.

En als kers op de taart is er de concertzaal in de kelderverdieping.

Wie vandaag het Wintercircus binnenwandelt en goed kijkt, 

zal nog knipogen zien naar de vorige levens van het Wintercircus. 

De rode betonnen vloer verwijst bijvoorbeeld naar de vroegere vloer van de autogarage­. 

De gietijzeren kolommen van de paardenstallen worden hergebruikt, 

de olifantenhellingen van weleer blijven bewaard en de oude smeerput is nu een café. 

Alle info van de website van het Wintercircus

Wij konden jammer genoeg enkel in de arena lopen

andere verdiepingen waren 'members & residents only'

In de blijkbaar populaire bakkerij is het een komen en gaan

Wij  (nee, eens niet met Lies) nuttigen nog een heel laat ontbijt