opgelucht als een hemel

 

En als ik nu eens zou weglopen

 als een geheim op witte voeten

uit de drukte van mezelf,

of dichtklappen als een boek,
en naar buiten rennen,

in volle snelheid mij voorbijrijden,

 

 

 

dan nog blijf ik achter

als een open plek,

een verborgen zin waarnaar niemand
dan ik zal weerkeren,
alsof ik altijd aan mezelf vasthang,
opgerold
of languit reikend
net met de tenen
de grond niet raak
 

 

 

 

totdat ik
in een helder moment
zo klaar en ver
over mijn schutting kijken kan
alsof ik boven op mijn eigen schouders sta
en opgelucht als een hemel
door mijn lichaam reis.

Armand Van Assche