zonder heimwee

Is sterven een moment,

een moment dat blijft duren?

Is het een liefdevol verbonden zijn

met de aarde, met wat blijft?

Of is het gewoon ‘zijn’

zonder verlangen

zonder heimwee

stil,

mooi

en compleet…

Linda

 

er dwars doorheen

                        forceren, gewoon verder doen, er dwars doorheen gaan

                        doen alsof er niks aan de hand is

                        weten dat er ergere dingen zijn, weten dat zelfbeklag er niks aan veranderd

                        niks helpt momenteel om de oververmoeidheid van de laatste weken te dwarsbomen

                        cvs/me laat zich weer eens goed opvallen

                        t blijft iets vreemd

                        oververmoeid zijn, uitgeput zijn zelfs al doe je eigenlijk weinig

                        s morgens opstaan en er uit zien en je voelen

                        alsof het hoog dringend is dat je gaat slapen na drie weken dag en nacht feesten

                            (niet dat ik weet hoe dat er zou uitzien, zo'n feestbeest ben ik nooit geweest :-) )

                        Blijven lachen (nog net niet groen) vraagt veel energie

                        net zoals iets zeggen, een mini wandeling (maar we zetten door in stilte ;-) ),...
                        t is doseren tegen de sterren op

                        Bij deze sorry:  (kweet wel dat dat niet moet, ik heb begripvolle volgers, maar toch...)

                        - aan de bloggers voor mijn reacties die soms wat 'lauw' klinken

                        - aan de lotgenootjes op de gesloten fb groep, m'n steun laat veel te wensen over momenteel
                          en in het bijzonder aan diegene die bovenop ons ziekte met andere monsters te kampen 
                          hebben
                          (en dan durf ik nog te klagen, maar ook dat moet kunnen zo nu en dan, dat maakt terug 
                          ruimte om anderen te steunen)

                        - idem voor de andere vrienden die het moeilijk hebben

                        - aan de fb-ers, voor mijn gebrek aan enthousiasme

                        ...

                        maar t zal allemaal wel weer beteren, doet het altijd...

extra stilstaan

Herfst is warme kleuren, is gezelligheid,

 grijze kille dagen die smeken om een kaarsje binnenshuis
Winterkledij die weer mag buitengelaten worden :-)

 

Herfst is ook weemoed,

herinneringen aan ooit,

even extra stilstaan bij wat geweest is

 

Een opknapbeurt aan de laatste rustplaats van geliefden
voor hun herdenkingsdag op Allerzielen (komende zondag)

Stilstaan bij leven en dood,
denken aan hoe je zelf verder wilt als je er niet meer bent:
een graf, een urne, of de strooiweide
Ik weet het al...

vergeten

Wie waren zij echt,
zij die hier toevertrouwd werden
aan de natuur,

omringd door duisternis

 

Totaal vergeten
De namen bijna weggesleten

 

De nogal verkommerde begraafplaats op het Sint Pietersveld te Ruiselede/Doomkerke

werd in gebruik genomen op 21/02/1854 als begraafplaats van het Rijksopvoedingsgesticht


(De hervormingsinstelling werd opgericht in 1848, vanaf 1890 ‘rijksweldadigheidsschool’
en vanaf 1921 ‘rijksopvoedingsgesticht’)
(ten behoeve van verwaarloosde en criminele jongeren.)
(Nog steeds is hier de Gemeenschapsinstelling voor Bijzonder Jeugdzorg De Zande en het Penitentiair Landbouwcentrum)

 

Hier werden de directeurs, personeelsleden en in de beginjaren
ook de kostgangers van de instellingen in Ruiselede en Beernem begraven.

 

Op de begraafplaats rusten ook 8 vluchtelingen uit de tweede wereldoorlog.

Deze stierven ten gevolge van een Duitse luchtaanval in 1940.

Het 18e eeuws veldkapelletje staat er verwilderd, verloederd en bijna leeggeroofd bij

Vroeger kwamen de mensen er bidden om de koorts te doen verdwijnen.

 Hiervoor knoopten ze lintjes en draadjes vast aan de takken van de bomen.

Het bosrijke Ruiselede/Doomkerke situeert zich in het Brugse ommeland

oma

Ja, als ik een roodborstje speur denk ik aan oma

ze zag dat zo graag, ook andere vogeltjes 

In november zal het 9 jaar geleden zijn dat ze overleed op 98 jarige leeftijd.

Ze zei altijd dat ze s nachts zou komen kriebelen aan m'n tenen,

maar ik vond dat ze beter iets anders bedacht omdat ik schrik zou hebben van haar

Daarom denk ik nu steeds aan oma bij dit vogeltje

vooral als het verstoppertje speelt :-)

aardster en ander gezwam

aardster

geweizwam

stuifzwam

reiger

Daar, hoog in de treurwilg, zie je hem

even inzoomen

 

Aan de bloggertjes die ik volg op wordpress wil ik even melden dat mijn reactie heel vaak niet doorkomt,
ik ben er dus wel maar je ziet me niet, behalve in je spambox :-)

zo thuis

 

Alsof je een plek bereikt.

Om je heen kijkt en weet

dat je thuis bent.

 

 

Een weiland, vergeten

langs duinen en bosrand,

iemand buigt tussen jou

en een feest - op zoek

naar de wijn, een gezicht

wordt zijn eerste woorden,

wat geschreven werd voor jou

door een nooit gevoelde hand.
 

 

Alsof je dit al kende

voor je het zag. Er geweest was

voor je er zou komen.

Zo thuis 

 

Kees Spiering

 
 

 

voetbadje

 

hopelijk heeft ze geen zweetvoetjes  :-)

 

zomers

 

Ze beloven een zomers herfstweekend

daar krijg je toch vlinders van :-)

Genieten maar

 

grand noble

Stilte en rust

open landschap en bos

kronkelende paadjes

 

 

 

Natuur en Bos heeft een nieuwe boskern aangelegd ergens tussen Deinze en Gent

met de naam Grand Noble,

naar het gelijknamige privé-kasteel die hun landbouwgronden ter beschikking gesteld hebben

Het maakt deel uit van de groene long  'Parkbos'

 

 

 

Tijdens de wandeling moet je al eens een redelijk drukke baan oversteken maar dat mag de pret niet drukken

Middenin besef je niet dat de drukte zo dichtbij is

 

Er zijn diverse toegangen

Ook gemakkelijk met de bus bereikbaar

In de bomen hangen geen appelen of peren maar wel:

 

En zelfs een badje ontbreekt er niet moesten de voeten oververhit geraken :-)

Dat heeft Natuur en Bos weer goed gedaan toch :-)