Er hangt nog steeds genoeg herfst in de bomen
en met de zon lijken de bladeren soms wel lichtjes,
de stoere stammen als kandelaars
Met een frisse zon is het genieten van een zondagswandeling
Ik werd netjes opgeladen aan huis om een 20 minuten later halt te houden
in deze prachtige omgeving
waar je uren kan dwalen en verdwalen
We belanden in een groene zone aan de rand van de gemeente De Pinte,
het cultuurhistorisch landschap Kasteel Scheldevelde met park en de Zeven dreven,
nu dienstencentrum en tehuis voor bejaarden van het O.C.M.W. Scheldeveld
Ergens in de 13e eeuw richtte de Gentse Sint-Pietersabdij
in dit uitgestrekt bos- en heidegebied een hoeve op,
om het magere en dorre gebied te ontginnen.
Het duurt echter tot in de late 18e eeuw voor het domein belangrijk wordt.
Toen werd de deze hoeve gesloopt en verrees er een landhuis "Goed Scheldevelde".
Ongeveer rond hetzelfde tijdstip ( 1774-1777)
legde men ook de zeven prachtige dreven bij het domein aan.
Tijdens de Franse Overheersing (1794-1815) werd ‘Het Goed Scheldevelde’
door de bezetter geconfisqueerd en verkocht.
Via wat omwegen kwam het in handen van de familie De Potter-Surmont
die er in 1846 dit kasteel optrokken in laat-neoclassicistische stijl.
Het is ontworpen door de Gentse architect Louis Minard.
De voorkant van het gebouw werd duidelijk gecreëerd om indruk te maken op de bezoeker.
In 1858 schonk Zoë De Potter-Borluut het kasteel en bijhorende domein weg
aan het Nazareths Bureau van Weldadigheid,
om er onderdak te bieden aan minstens zes bejaarde mannen en zes bejaarde vrouwen
van het gehucht De Pinte (olv De Zusters van Liefde).
Toen De Pinte in 1868 een autonome gemeente werd,
was dit tehuis het belangrijkste twistpunt in de scheiding.
Nazareth wou ‘het hospice’ niet zomaar afstaan,
maar het gerecht oordeelde in het voordeel van de nieuwe gemeente De Pinte.
Tot op vandaag zijn er de diensten van het O.C.M.W. en een rusthuis
voor een zestigtal bewoners in gevestigd, aangepast aan de hedendaagse noden.
Volgende keer gaan we verder op ontdekking
