dinsdag 29 juli 2025

brutaal


Schilderen of tekenen, ik wou dat ik het kon.
Daarom ga ik graag naar een museum.
Of het nu een genre is die ik graag zie of niet ik sta altijd in bewondering
voor de creativiteit, de details, de kleuren, het licht, de eigen 'touch'... 
Deze keer vallen Lies en ik binnen in de "Vier Winden" te Jabbeke
Het huis dat schilder/beeldhouwer Constant Permeke liet bouwen
om zich er definitief te vestigen met zijn gezin in 1930
Permeke (1886-1952) was een expressionistisch kunstschilder
'Dof gehouden tonaliteit, brutale vormgeving en gedurfde vervormingen'
Later experimenteerde hij ook met het beeldhouwen.
Eerst woonde hij in Oostende met z'n Marietje met wie hij in 1912 trouwde 
Zwaargewond tijdens de eerste wereldoorlog wordt hij overgebracht
naar het Verenigd Koninkrijk 
waar hij later z'n vrouw en moeder terug vindt in Folkestone
In het Verenigd Koninkrijk worden twee zonen en dochter geboren
In 1919 keert het gezin terug naar Oostende 
 Samen met zijn vrouw Marietje kreeg Permeke zes kinderen,
waarvan twee op jonge leeftijd stierven.
Toen in 1923 zijn derde zoon, Mattheus stierf
had dit ook een weerslag op zijn kleurgebruik; 
hij werkte daarna hoofdzakelijk met zwart. 


De oorlogsperiode 1940-1944 werd voor Permeke een tragedie. 
Zijn zoon Paul werd door de Duitsers als krijgsgevangene weggevoerd. 
 Ook was het hem vanaf die tijd verboden te schilderen. 
Verbitterd zocht hij te Brussel een tijdelijke verblijfplaats, voor zichzelf, 
en om zijn werk in veiligheid te stellen, daar Jabbeke in het spergebied lag.
Na de oorlog werd hij in december 1945 benoemd tot directeur 
van het Nationaal Hoger Instituut en de Koninklijke Academie te Antwerpen,
in oktober 1946, nam hij al ontslag
   Het summum van zijn carrière bereikte Permeke 
op zijn retrospectieve expositie te Parijs, in 1947-1948. 
De feestelijke vreugde werd echter brutaal verdrongen door het overlijden 
van zijn echtgenote Marietje na een slepende ziekte, op 3 mei 1948.
Constant Permeke overleed op 65 jaar aan kanker 
in het ziekenhuis van Oostende in 1952

Het was de wens van de kunstenaar 
dat zijn werk na zijn overlijden bij elkaar zou blijven 
en dat er van zijn woonhuis een museum zou gemaakt worden. 
Deze info en veel meer te vinden op de website van het museum en google

zaterdag 26 juli 2025

zingen

Roodborstje, zing dan
 Zing in mijn oren
Zing ‘ns een wijsje
Laat van je horen
Klim op een tak, steek je borst maar vooruit
Roodborstje, zing dan
Zing ‘t maar uit

uit een kinderliedje met tekst van Judith Nieken
Het had allemaal geen zin
hij keek me toen alleen maar doordringend aan (hij zat op een paar meter van mij) 
bij het gene ik hem vertelde
 Al snel vloog hij wat hoger, weg van al die aandacht
Maar heerlijk in de zon zittend gaf hij plots het beste van zichzelf
Ik genoot volop van z'n optreden
en ondertussen nu en dan de camera richten, 
ja beestjes fotograferen is verslavend


woensdag 23 juli 2025

op reis

 

Iemand heeft z'n mooiste sokjes aangetrokken
Het is Roger Raveel die op logement is in het Mudel te Deinze
Terwijl zijn museum in Machelen gerestaureerd wordt tot juni 2026
trekken zijn werken op reis naar verschillende plekken
Hier loopt de tentoonstelling 'Picnic' nog tot 21 september
Een 50-tal werken zijn te bewonderen van één van de 
belangrijkste Belgische Kunstenaars van de 20ste eeuw.
Geboren in 1921 en overleden in 2013 in Machelen-aan-de-Leie.
Raveel brak definitief door in de jaren 1960.
 Typische elementen in zijn werk zijn oa het witte vierkant, 
de kat, de duif en het karretje

'karretje om de hemel te vervoeren' - 1968
het karretje vervoert de hemel, de wolken, de oneindigheid







maandag 21 juli 2025

ook groen



Met twee vlogen ze lachend over mij,
de groene spechten
Het ging maar heen en weer en niet altijd samen,
ik wist niet wie ik in het oog moest houden
Nu en dan landde er eentje
Wat een vrolijk schouwspel, ik lachte met hen mee,
ook wel een beetje groen, want de landingen gebeurden in de verte
Maar hé, ik kreeg ze wel beiden tegelijk (onscherp) op de foto
Het lijkt me zo van ver een vrouwtje en een jong

vrijdag 18 juli 2025

afsluiten


Mussen fladderen rond het Lisseweegs Vaartje
Alles staat mooi in bloei langs de witte huisjes

We denken nog ons jaarlijks bezoek te brengen aan ' 't Vaartje' (de ont-moetingstuin) 
waar mensen met een beperking altijd tentoonstelden
en waar we iets dronken/snoepten ten voordele van,
maar dat is nu definitief gesloten.
 Een nieuwe tea-room lijkt de ideale plaats om ons jubileum lekker te eindigen 😉
Op het terras is het gezellig en koel zitten onder een parasol.
We nemen onze tijd
Smullen van een macaronkoek met pistacheijs en framboosjes
en diverse kleine zoetigheden.
Jaja, we sloten echt in stijl af 😋
Zeker een aanrader om daar even langs te gaan

Drie keer op m'n eentje en tien keer met Lies naar Lissewege was... 
We hebben er altijd een mooie dag dus wie weet roept Lissewege volgend jaar toch nog 🤭...


dinsdag 15 juli 2025

sleet

 

We zijn dus nog aan ons tiende jaar Lissewege bezig
En voor die tien jaar dwaalde ik er al drie keer alleen 
Er begint wat sleet op te komen,
op de uitstap, op ons en ook op de tentoonstelling
Hier en daar dezelfde beelden en in de pastorietuin minder kunstwerken dan anders




Een gezellig relaxt en mooi dorp blijft het wel.

Nu even lunchen en straks weer verder