brutaal

Schilderen of tekenen, ik wou dat ik het kon.

Daarom ga ik graag naar een museum.

Of het nu een genre is die ik graag zie of niet ik sta altijd in bewondering

voor de creativiteit, de details, de kleuren, het licht, de eigen 'touch'... 

Deze keer vallen Lies en ik binnen in de "Vier Winden" te Jabbeke

Het huis dat schilder/beeldhouwer Constant Permeke liet bouwen

om zich er definitief te vestigen met zijn gezin in 1930

Permeke (1886-1952) was een expressionistisch kunstschilder

'Dof gehouden tonaliteit, brutale vormgeving en gedurfde vervormingen'

Later experimenteerde hij ook met het beeldhouwen.

Eerst woonde hij in Oostende met z'n Marietje met wie hij in 1912 trouwde 

Zwaargewond tijdens de eerste wereldoorlog wordt hij overgebracht

naar het Verenigd Koninkrijk 

waar hij later z'n vrouw en moeder terug vindt in Folkestone

In het Verenigd Koninkrijk worden twee zonen en dochter geboren

In 1919 keert het gezin terug naar Oostende 

 Samen met zijn vrouw Marietje kreeg Permeke zes kinderen,

waarvan twee op jonge leeftijd stierven.

Toen in 1923 zijn derde zoon, Mattheus stierf

had dit ook een weerslag op zijn kleurgebruik; 

hij werkte daarna hoofdzakelijk met zwart. 

De oorlogsperiode 1940-1944 werd voor Permeke een tragedie. 

Zijn zoon Paul werd door de Duitsers als krijgsgevangene weggevoerd. 

 Ook was het hem vanaf die tijd verboden te schilderen. 

Verbitterd zocht hij te Brussel een tijdelijke verblijfplaats, voor zichzelf, 

en om zijn werk in veiligheid te stellen, daar Jabbeke in het spergebied lag.

Na de oorlog werd hij in december 1945 benoemd tot directeur 

van het Nationaal Hoger Instituut en de Koninklijke Academie te Antwerpen,

in oktober 1946, nam hij al ontslag
   Het summum van zijn carrière bereikte Permeke 

op zijn retrospectieve expositie te Parijs, in 1947-1948. 

De feestelijke vreugde werd echter brutaal verdrongen door het overlijden 

van zijn echtgenote Marietje na een slepende ziekte, op 3 mei 1948.

Constant Permeke overleed op 65 jaar aan kanker 

in het ziekenhuis van Oostende in 1952

Het was de wens van de kunstenaar 

dat zijn werk na zijn overlijden bij elkaar zou blijven 

en dat er van zijn woonhuis een museum zou gemaakt worden. 

Deze info en veel meer te vinden op de website van het museum en google