spannend

 

We zijn nog steeds in Torhout, hier op de blog toch

Mooie bloemetjes met de naam Herfsttijloos met dank aan Lies

Bij het verlaten van het park botsen we bijna op het zogenaamd oudste huisje van de stad

Het zou de portierswoning zijn van de site 's Gravenwinkel uit vorig postje

Nu komen we aan het omwalde kasteel Ravenhof, temidden het kasteelpark Ravenhof.

Op de bovenverdieping van het kasteel is het Museum Torhouts Aardewerk gevestigd.

Dat lijkt ons ook wel interessant en we hebben geluk, 

een bordje met 'open' en 'gratis inkom' aan het raam verwelkomt ons.

Eens binnen horen we plots iets piepen waar we niet meteen aandacht aan geven.

Al duurt dat niet lang want het gepiep gaat over in groot alarm.

Zo'n luidruchtig welkom hadden we niet verwacht.

We vluchten naar buiten.

Hebben wij dit veroorzaakt door binnen te stappen?

Sorry aan alle Torhoutse oren!

Terwijl het oorverdovend lawaai aanhoud

blijven we toch even wachten op het pleintje

om te zien of de 'security' ons in de boeien komt slaan. 

Er komt niemand kijken.

Het alarm stopt en wij vertrekken dan maar.

We zijn er toch niet helemaal gerust op en gaan naar de kerk,

onze zonden opbiechten en schietgebedjes lezen 😉

Deuren openen we beducht. 

'De kerk van Sint-Pieters-in-de-banden heeft er al een hele geschiedenis opzitten. 

Het is vaak getroffen geweest in oorlogen, 

maar vandaag is de kerk één van de culturele troeven van de stad. 

Vanbinnen is de kerk gebouwd in neoromaanse stijl, 

en straalt het een modern karakter uit. '

We hebben dorst gekregen van al die weesgegroetjes prevelen en gaan iets drinken

op enkele meters van het kasteel Ravenhof.

Plots zien we een politiewagen richting kasteel rijden.

Het zal toch niet waar zijn 😲 

Zoeken ze ons? Komen ze ons arresteren?

We zitten wat 'ongemakkelijk' bij onze thee.

Dappere Lies beslist de confrontatie aan te gaan en stapt naar buiten.

Zie ik haar nog terug?

Ik hou de wacht bij de thee en geef de (verwonderde) uitbater uitleg

De politie kwam niet voor ons, oef,

maar, iemand van de security is daar ondertussen ook gearriveerd.

Snel zijn ze niet 

want het is zeker meer dan een uur nadat we voor hels lawaai hadden gezorgd.

Lies doet ons verhaal

en de man vertelt dat het eigenlijk sluitingsuur was in het kasteel 

maar de sleutel verdwenen is.

Nee, je moet niet naar ons kijken.

Ergens anders vertellen ze dat er werken zijn aan een poort aan de achterkant

en daarom de deur niet op slot was.

Hoe het nu precies zit is me nog steeds niet duidelijk, 

maar wij zijn echt niet schuldig aan het gebeuren, toch niet volledig, humhum

We drinken onze thee rustig verder

wetende dat er geen opsporingsbericht over ons zal verschijnen als gevaarlijke inbrekers.

(Joke zei nog de dag voordien toen ze van onze uitstap hoorde: 'niet inbreken hé', hoe zou ze daar nu opkomen)

Terug naar het station lopen we nog voorbij het imposante 18de-eeuwse stadhuis

Wij hadden een mooie, relaxte dag met een spannend einde

en moeten duidelijk niet naar het buitenland voor avontuur 😉