berucht

 

Een stille!

Daar ben ik nogal berucht om :-)

k Zou goed passen in die westernfilms,

als cowboy die beetje voor zich uitstaart in het niets,

strootje kauwt, niks zegt, maar alles ziet :-)
 

Natuurlijk valt dat stil zijn te bezien in vergelijking met wie of wat

Ik kan best soms aflopen als een wekker
sommige zullen zich dat niet kunnen voorstellen

maar t blijft een feit dat de woorden vaak moeilijk komen

Tussen babbelaars ben ik vlug overdonderd,

hun woorden vullen m'n hoofd

Soms moet ik mij dan 'afsluiten' omdat niets nog doordringt,

net alsof de woorden blijven kaatsen tegen de deur
heel vervelend

Het is moeilijk te beschrijven en k weet dat het vreemd klinkt
maar zo is het nu eenmaal
Ik doe echt m'n best om de gesprekken aandachtig te volgen,
al lukt deelnemen dan niet direct
En meer dan m'n best kan ik niet doen hé.

De combinatie nieuwe omgeving, foto's nemen,
de verhalen van m'n gezelschap, plezier maken, e.d. meer,
het is een overdaad aan prikkels voor m'n geest

 

Al volgt er een dag van geestelijke oververmoeidheid, 
waarin enkel stilte me er weer bovenop brengt,
ik blijf het gezellig vinden om eens af te spreken met iemand,

wel om op stap te gaan, want een ganse namiddag aan een tafel zitten babbelen is geen optie

en geniet van het samen zijn, van wat er te zien is,
samen lachen, een wandeling,
een hapje en drankje, hun babbel, hun stilte :-) ,...

 

Dat is natuurlijk allemaal niet erg hé, dat stil zijn,
of moeilijk kunnen deelnemen aan gesprekken,

ik kan er perfect mee leven, zelf heb ik er geen probleem mee,

nu enkel nog sommige mensen rondom mij :-)

PS: nee een gebruiksaanwijzing is er niet ;-)