lenteserenade

Luidkeelse lenteserenade

gebracht door een klein bolletje bruin

Koninklijk gezang

mooier kan niet 
 

 

Vol overgave zingt het winterkoninkje me toe

dit is genieten

Wat een bofkont ben ik toch!
 

 

Het vogeltje blijft mooi zitten

op een afstand die fotografisch haalbaar is

en kwettert er vrolijk op los
 

Het is het op een na kleinste vogeltje van Europa
(het kleinste is het goudhaantje)

 

Ik blijf maar klikken

Dichterbij komen durf ik niet

het zal maar gaan vliegen

 

 

Het verhaal gaat dat de winterkoning, die toen nog geen winterkoning heette,

bij een wedstrijd om het koningsschap der vogels op een slimme manier won.

De vogels besloten een wedstrijd te organiseren en de vogel die het hoogst kon vliegen zou koning worden.

De winterkoning schatte zo in dat hij kansloos was, tenzij hij een list verzon.

Hij verstopte zich in de veren van de arend en toen de arend niet meer hoger kon komen,

begon de winterkoning aan zijn vlucht.

Sindsdien houdt hij van trots zijn staartje omhoog.

Nog een laatste groet en weg was hij