afwezig

Wat had het mooi kunnen zijn, het paasweekend.
Beetje afwezig staar ik door m'n venster.
Ma'tje is terug in het ziekenhuis sinds paaszondag,
terug gevallen toen ik net even weg was
4 gebroken ribben, verward...

Is dit nu haar leven, 

enkele weken thuis en nu en dan naar het ziekenhuis?

Voor de val hebben we redelijk relaxte dagen gehad,
er is routine gekomen in dit nieuwe andere leven,
een leven die volledig rond ma'tje draait, dat wel,

maar we proberen te aanvaarden wat is.

We zitten wat op het terras,

ondertussen speel ik voor gezelschapsdame/oppas, kok des huizes

en aanmoedigster bij het eten voor een veel te mager mama'tje

Maar nu is het terug even naar af.

Beetje afwezig zie ik plots twee spreeuwen zitten rechtover m'n venster,
even m'n aandacht op iets anders,

wat zijn ze mooi hé

blauwe kousjes...

… is de volksnaam voor de blauwe boshyacint blijkbaar, vooral in Ronse en omgeving
ik had het nog nooit gehoord
zelf zou ik ze eerder klokjes noemen

chocolade

pasen

omdat

licht en duister

Richt je op het Licht 
maar verstop je niet voor het duister. 
Beide dragen het Leven
P. Mundus

En alles is genezen

En dan zal er stilte zijn
ver beneden alles wat beweegt
hoog boven alles wat weet

Er zal stilte van de hoogste toppen stromen

traag, maar kordaat, naar het diepste dal

Er zal stilte in het leven wonen

van het kleinste tot het grootste wezen
Alles stroomt ooit samen tot één 

Eén stilte, één wereld, één leven
En alles is genezen
In stilte is er geen pijn
Zo
zal het dan zijn

ogentroost

niks blijft

Niks blijft zoals het was,
de bloemen niet, de dieren, de mensen, het leven.
Dat leven draait hier nu op een andere manier
Het kan niet anders
Ma'tje dementerend,
maar nog heel goed beseffend dat er iets met haar hoofd is,
het woord spreken we niet meer uit,
t is gewoon de ouderdom zegt ze
De meeste conversaties zijn normaal
dan filosoferen we zelfs even over het leven zoals we anders deden

Soms zegt ze iets ondeugend op een kinderlijke manier

Dagelijks ben ik er,
meerdere uren,
wat gezelschap, beetje in de gaten houden,
bij elke maaltijd en tussenin zorgen dat ze goed eet en drinkt,

(terwijl we keuvelen vergeet ze dat ze een glas limonade in haar handen heeft,

ze schrikt plots, kijkt eens raar naar het glas

en ik zie haar denken van wat is dat hier,
ze drinkt een slokje en schiet in een lach,

kijkt naar mij en zegt ahwel k was nu toch wel vergeten wat er in zat)

- ze vergeet dat ze vergeetachtig is -

voor de zoveelste keer geef ik uitleg over de weinige medicatie die ze neemt,
telkens blijft het ergens rond haar zweven
Ze wil het allemaal nog weten en begrijpen maar het lukt niet
Het slorpt mijn weinige energie op
zodat ik tussenin de bezoekjes van de dag probeer te rusten,
fysiek dan, want het molentje in m'n hoofd blijft draaien
Ik probeer er wekelijks of tweewekelijks wel eens een paar uur tussenuit te glippen,
dan laat ik alles volledig over aan m'n pa
en probeer de zorgen een uur of drie/vier even 'on hold' te zetten
Het bloggen bolt achteruit natuurlijk, buiten m'n wil
maar het kan niet anders nu
Niks blijft zoals het was

landschap

De mooie streek van Wortegem-Petegem 
Deze wordt gevormd door de vijf deelgemeenten 
Elsegem, Moregem, Ooike, Petegem en Wortegem 
die samen zorgen voor één uitgestrekt plattelandsgebied 
wat je van op Petegemberg wel kan merken