niks blijft

Niks blijft zoals het was,
de bloemen niet, de dieren, de mensen, het leven.
Dat leven draait hier nu op een andere manier
Het kan niet anders
Ma'tje dementerend,
maar nog heel goed beseffend dat er iets met haar hoofd is,
het woord spreken we niet meer uit,
t is gewoon de ouderdom zegt ze
De meeste conversaties zijn normaal
dan filosoferen we zelfs even over het leven zoals we anders deden

Soms zegt ze iets ondeugend op een kinderlijke manier

Dagelijks ben ik er,
meerdere uren,
wat gezelschap, beetje in de gaten houden,
bij elke maaltijd en tussenin zorgen dat ze goed eet en drinkt,

(terwijl we keuvelen vergeet ze dat ze een glas limonade in haar handen heeft,

ze schrikt plots, kijkt eens raar naar het glas

en ik zie haar denken van wat is dat hier,
ze drinkt een slokje en schiet in een lach,

kijkt naar mij en zegt ahwel k was nu toch wel vergeten wat er in zat)

- ze vergeet dat ze vergeetachtig is -

voor de zoveelste keer geef ik uitleg over de weinige medicatie die ze neemt,
telkens blijft het ergens rond haar zweven
Ze wil het allemaal nog weten en begrijpen maar het lukt niet
Het slorpt mijn weinige energie op
zodat ik tussenin de bezoekjes van de dag probeer te rusten,
fysiek dan, want het molentje in m'n hoofd blijft draaien
Ik probeer er wekelijks of tweewekelijks wel eens een paar uur tussenuit te glippen,
dan laat ik alles volledig over aan m'n pa
en probeer de zorgen een uur of drie/vier even 'on hold' te zetten
Het bloggen bolt achteruit natuurlijk, buiten m'n wil
maar het kan niet anders nu
Niks blijft zoals het was