Huis van Alijn

We zijn nog in het Huis van Alijn en ondertussen aangekomen 

op het einde van de 19e eeuw wat betreft de historie van het gebouw

(lukraak wat foto's van in het museum)

Het complex bestaat dan uit 18 huisjes

en er wonen enkel nog alleenstaande vrouwen van boven de zestig.

1883

De industrieel Van Loo-Pickaert koopt het complex
en richt het in als beluik voor arbeidersgezinnen.
De kapel verliest haar religieuze functie en wordt een schrijnwerkerswinkel en werkplaats.
De leefomstandigheden in het beluik zijn uiterst marginaal, er wonen een zestigtal gezinnen.
Tot het midden van de 20e eeuw is het godshuis één van de vele Gentse beluiken.

We zijn 1941

Het Gentse Stadsbestuur koopt het gebouw

De huisjes worden op dat moment onbewoonbaar verklaard.
In 1943 wordt het als beschermd monument geklasseerd.
In 1953 beslist de stad om in het gebouw een museum onder te brengen.
Het gebouw wordt gerestaureerd door Valentin Vaerwijck.

In een eerste fase wordt de kapel en het kloktorentje hersteld naar de 16e eeuwse toestand.
De huisjes worden hersteld door werkloze vaklieden 

De daken worden vernieuwd en van dakkapellen en dakvensters voorzien, 

deuren en vensters worden vervangen.
In functie van de nieuwe museumfunctie

worden de tussenwanden vooraan in de huisjes doorbroken.

9 september 1962

Het Museum voor Volkskunde wordt officieel geopend

op deze historische site als opvolger voor het voormalige Folkloremuseum

in de Lange Steenstraat.
In 2000 krijgt het museum een nieuwe naam, 

waarbij er wordt verwezen naar de ontstaansgeschiedenis van het gebouw: 

het Huis van Alijn.

Dit was dus wat geschiedenis over het Huis van Alijn

Volgende keer dwalen we nog even door Gent