bloemetjes op het balkon

Je neuriet binnensmonds een liedje
ik zie het aan je bewegingen en je stralende ogen vol geluk
Je denkt dat ik hoor wat jij in je hoofd hoort, brengt je wijsvinger naar je oor...
Ik doe alsof en we klappen in onze handen

Even later ben je terug jezelf, de bezorgde mama van altijd
Je ziet hoe mottig ik er uit zie van de keelpijn en hoesten
en verplicht mij in de zetel te liggen
Je blijft ma'tje al neem ik nu en dan die rol van je over

Je soms kinderlijk reageren zijn enkele flarden van je nieuwe leven
Je thuiskomst uit het ziekenhuis was zo bijzonder
je reactie als een kind die zag wat sinterklaas had gebracht
Het was gewoon je eigen bed, je eigen zetel,
de bloemetjes op het balkon waar je bleef op kijken...