de hemel wacht

Exact vijf jaar geleden waren het m'n laatste dagen samen met ma'tje:
Ik zit stilletjes naast haar bed, hou haar hand vast,
streel haar wang en fluister dat het goed is,
dat ze niet meer hoeft te vechten,

dat de hemel wacht

Of ze nog iets ziet, hoort of beseft weet niemand

Reacties zijn er niet meer na de zware hersenbloeding (gevolg van alzheimer?)
Vier dagen en nachten leef ik op het ritme van haar ademhaling

Het waken is heftig maar we zijn samen, 

zoals we er altijd al waren voor elkaar

Veel kan ik niet meer doen 

 behalve samen wachten op haar zielenreis naar de hemel