zomerresidentie

Ergens halfweg juli
trokken Joke en ik naar de zomerresidentie

Die van rijke Antwerpse families in de zestiende eeuw welteverstaan

De oudste eigenaar die in de literatuur te traceren is,

is Laureys Van Aerschot de Jonghe.
Hij bezat het hof en de landerijen in 1399.

In de achttiende eeuw werd het kasteel omgebouwd in Lodewijk XVI-stijl, 

waarschijnlijk naar plannen van de Parijse architect Barnabé Guimard.
Gelukkig kocht het Stadsbestuur van Antwerpen het domein Middelheim in 1910
om het te beschermen tegen eventuele verkaveling.

We bevinden ons dus in het Middelheimmuseum in Antwerpen
Ondertussen is de totale oppervlakte van het museum nu 27 hectare

En daar gaan wij even op verkenning

olympische spelen

 

lek me liptje

 

De wandeling gaat verder naar de Grote Markt
Net als in Sint-Niklaas was er in Diksmuide ook kermis op de markt

en dus hou ik het hier bij enkele charmante geveltjes

t Manneke uit de Maene stond te blinken in de zon
Het is een verguld beeldhouwwerk van 1978

naar ontwerp van beeldhouwer Adhemar Vandroemme (Ieper)

t Manneke uit de Maene is de naam van een oude Vlaamse volksalmanak.
De eerste uitgave verscheen in 1881
en de almanak werd getypeerd door het lachende maantje op de voorprent,
ontworpen door Ferdinand Rodenbach.
De almanak bevatte grapjes, weersvoorspellingen en oude Vlaamse spreuken,
wijsheden en gebruiken.
Priester Alfons Van Hee was van bij de oprichting tot aan zijn overlijden in 1903
hoofdredacteur van deze almanak.
Sinds 1965 worden jaarlijks enkele prominente West-Vlamingen
tot Ridder in de Orde van 't Manneke uit de Mane geslagen.
Dat gebeurt naar keuze met een ridderzwaard of met de traditionele koteraar.

t Manneke zit daar mooi en Lies en ik zoeken een gelijkaardig plaatsje

maar dan wel veilig op de grond
We hebben genoten van het relaxte en heel nette Diksmuide

Een gezellige dag die we gepast afsluiten
met het delen van een verwenbordje
t Is van lek me liptje 😋

gedenktekens

Van op afstand bekijken Lies en ik even de IJzertoren en Paxpoort

De eerste IJzertoren te Diksmuide wordt ingewijd in 1930
als een gedenkteken voor de Vlaamse soldaten die in de frontstreek
tijdens Wereldoorlog I het leven lieten.
Tijdens Wereldoorlog II

wordt de IJzertoren in 1946 tijdens een aanslag tot ontploffing gebracht.
Uit de ruines verrijst in 1965 een nieuwe toren.

'De IJzer was de laatste hoop in 1914.
Na de inval van de Duitse troepen op 4 augustus 1914
en diverse pogingen om de opmars te stuiten,
bracht de IJzer een halt aan de bewegingsoorlog.
De IJzer werd de frontlijn en de stad en de dorpen
werden in vier jaar tot een grote ruïne herleid.'

 

Hier boven in het midden het 'Heldenhuldekruis'
De 22 verdiepingen van de IJzertoren

zijn ingericht als een museum over Oorlog, Vrede en Vlaamse ontvoogding.

Bij de IJzertoren staat de Paxpoort
Deze poort werd in 1950 gebouwd met het puin van de eerste IJzertoren.
Op de vier hoeken van de Paxpoort werden beelden aangebracht
die Karel Aubroeck uit Temse voor de eerste IJzertoren maakte.
Zij stellen gesneuvelde soldaten voor die in de IJzercrypte begraven liggen.

AVV-VVK: "Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus"

Paxpoort: poort van vrede

flink

Lies snoept nog wat Diksmuids fruit

als troost dat we het begijnhof niet kunnen bezoeken
en dan vervolgen we onze wandeling langs de Handzamevaart

De Handzamevaart loopt door tot de jachthaven aan de rivier de IJzer
We wandelen langs velden
en als we omkijken zien we de kapel van het begijnhof

En dan is daar de haven met IJzertoren

De magen knorren en wij gaan eerst iets eten

Dat kan even duren want het was nogal veel 😉

Ik doe m'n best

maar Lies is dapperder en als een flink meisje eet ze haar bordje leeg 😋

geen toegang

Vrijdag 16 juli, een date met Lies om deze klinknagels te volgen
Aan de vorm van de gebouwen kunnen de Belgen het al zeker raden

Inderdaad
we zijn in Diksmuide (West-Vlaanderen, dicht bij Veurne)
Vanaf het station sturen ze ons naar het stadspark waar we dwarsdoor stappen

Al vlug komen we voorbij het postgebouw
Een patriciërswoning heropgebouwd na 1918
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648)
was het de residentie van de Spaanse gouverneur of plaatscommandant.

Op 19 juli 1697 werd het gouverneurshuis met de bijgaande grond

verkocht aan Guillaume de Jonghe.

Van dan af is het huis in het bezit gekomen van

verschillende vooraanstaande Diksmuidse families.

William Van Sieleghem (rechter) was de laatste eigenaar-bewoner
die het huis tijdens de Eerste Wereldoorlog afstond
om er een verpleegpost op te richten.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebouw definitief verwoest.
De stad en Staat kochten de gronden en ruïnes over en het werd terug opgebouwd

Het hele complex dient nu als één van zeven West-Vlaamse hoofd-postkantoren
waarin de sortering en verzending voor een 12-tal gemeenten 

gecentraliseerd worden.
We dalen de trappen af en wandelen langs de Handzamevaart

Ergens halverwege gaan we weer naar boven

want wij volgen braaf de klinknagels

en zo komen we op de vismarkt

Een pijl wijst naar het Begijnhof en daar stappen we gretig naar toe
want Lies en ik zijn daar fan van
Dit begijnhof werd in de dertiende eeuw achter de stadsvaart gebouwd.
Het kreeg na de Eerste Wereldoorlog een sociale rol:
eerst als rusthuis, 

vandaag als woonerf voor volwassenen met een verstandelijke handicap.
Je vindt er ook een kleine kapel waar je nog een kaarsje kunt branden.
Maar wij konden er helemaal niks, het is afgesloten voor renovatie
Nadat we van deze 'ontgoocheling' bekomen zijn wandelen we verder

madelief

art-

 

We bevinden ons nog in Sint Niklaas tussen de art-deco en art-nouveau

We schieten volop plaatjes, vaak gehinderd door regen en paraplu

Er is zoveel te zien, te veel om alles vast te leggen of hier te plaatsen

Bij Joke kan je nog andere dingen ontdekken, zoals de volledige huizen

En zo komen we aan het einde van een mooie dag
Moe en voldaan treinden we allebei naar huis

Dat glasraam van het eerste postje was trouwens in het station

details

Sint-Niklaas in detail is het vanaf nu
Dankzij rijke textielbaronnen, handelaars en religieuzen
kunnen we genieten van de schitterende art nouveau en art deco

Zo'n mooie balustrade als hier boven zou ik ook wel willen 

Voor de liefhebbers, er volgt nog 😉

de lopers

We zijn in Sint-Niklaas voor een stadswandeling
Langs onze route bewonderen we heel wat art-deco, art-nouveau
en ander moois
De regen vergezelt ons, soms miezerig, soms in alle hevigheid

Musea hebben we niet bezocht, 

wij hadden al genoeg met de wandeling, plannetje volgen en babbelen ;-)

Sint-Niklaas is een stad in Oost-Vlaanderen
waarvan de geschiedenis pas begint in 1217
De naam Sint-Niklaas is afgeleid van Nicolaas van Myra,
de patroonheilige van de stad.

'De lopers' had op ons kunnen slaan, rondlopers dat we zijn
maar wij houden het natuurlijk bij wandelen.
‘De lopers’ en 'Ballerina' zijn beelden van Mariette Teugels (1935)
die haar artistieke carrière pas start op de leeftijd van 47 jaar
Verder zien we nog de grote markt met het Sint-Nicolaasbeeld van Achiel Pauwels

(kermis op de grote markt en te 'rommelig' om een treffelijke foto te nemen)

Wij kenden het niet, dit beeld van Ianchelevici Idel (1909-1994)
maar blijkbaar is het een van de meest bekende stadszichten van Sint-Niklaas:
het beeld ‘Het Woord’
Tijdens de Expo ‘58 in Brussel had het de naam ‘Hommage au Génie humain’.
Nadien is het herdoopt tot ‘Le Verbe’ of ‘Het Woord’
met een duidelijke verwijzing naar de aanzet van het Evangelie van Johannes.
Wat verder konden we een street-art bewonderen
En nu gaan we eerst even schuilen en uitblazen