knabbel, babbel en waggel...

Het lijken wel de namen van drie Disneypersonages

maar het waren Lies, Joke en ik die afspraken voor een knabbel, babbel en waggel 😊

'Snoet in de zon' doe ik beter niet daar ik er momenteel letterlijk de kriebels van krijg, 

een soort allergie op de zon, extra gevoelig geworden met de ouderdom misschien, wie weet

Maar dat laten we niet aan ons hart komen

Met twee 'Ochtendglories' en een 'Wide awake' klonken we op het weerzien

Eerst was het elk ongeveer een uurtje treinen naar Sint Niklaas

Na wat vertraging door veranderingen van mijn trein

konden we genieten van een gezellige middag/namiddag 

herdenking

Mijn invulling van roest op zondag
is vooral een herdenking aan m'n 2 jaar geleden (morgen) overleden vriendin.
Hier waren we samen aan zee in 2011

Haar vage portret is nu wel treffend

slenteren

 

Voor en na ons bezoek aan het begijnhof
dwaalden we door de straten van Kortrijk

waar we natuurlijk de Broeltorens zagen

We slenterden door de winkelstraten, 

en daar ergens tussen ligt het Baggaertshof verscholen

Het Baggaertshof werd opgericht in 1638 door Joossine Baggaert
die er 13 huisjes inrichtte voor behoeftige vrouwen.
Deze huisjes staan samen met de kapel

opgesteld rond een rechthoekige binnenkoer
waar een kruidentuin werd aangelegd

met meer dan 200 verschillende soorten kruiden.

Wij werden moe, hadden het te warm 

en wilden enkel nog ergens gezellig zitten,

de hoogste tijd voor...

En dat vonden we bij Lord Nelson

waar we bleven zitten tot het tijd was voor onze trein huiswaarts

Lies en ik hadden weer ons best gedaan

met stappen zetten en ook wel met kracht op doen hé  😇

Wat een schitterende dag was het

fris en netjes

 

Het begijnhof ligt er fris en netjes bij in de blakende zon
Het is dan ook eindelijk helemaal gerenoveerd geraakt
Je kan er terug alle paadjes bewandelen of beliggen 😁

Oja, Lies en ik zijn in Kortrijk op deze zonovergoten dag van 22 juli

We zijn al even op toer maar daar zie je later nog wel wat van

Het Sint-Elisabethbegijnhof in Kortrijk werd in 1241 gesticht

door gravin Joanna van Constantinopel
Het telt 40 woningen, waarvan er geen twee hetzelfde zijn

'De begijnenbeweging is in de 12e eeuw gegroeid

uit het elkaar vinden van religieus voelende vrouwen,
die op een individuele manier hun godsdienst beleefden,

zonder regels en met minder geloften.'

'Uit de statuten blijkt dat begijnen geen nonnen waren.
Ze legden slechts twee geloften af, die van kuisheid en gehoorzaamheid.
Begijnen legden geen gelofte van armoede af.
Ze behielden hun eigen inkomen en moesten in hun eigen onderhoud voorzien.'

 Verdere info kan je hier vinden

Het huis van de Grootjuffrouw werd in 1649 afgewerkt.

Zij woonde er kosteloos, het huis bleef eigendom van de gemeenschap.

De Grootjuffrouw stond aan het hoofd van het begijnhof 

en werd om de twee jaar door de begijnen gekozen

Wij gaan iets anders kiezen maar dat zie je binnenkort

uitgeteld

Een prachtig werk van Simone Leigh: No Face

Hier staat de onzichtbaarheid van de ervaring van zwarte vrouwen centraal.
'De vrouwenfiguur heeft geen gezicht:
zwarte vrouwen moesten hun gedachten en gevoelens verbergen om te overleven.
Tegelijk houdt de figuur het hoofd trots omhoog op haar lange nek,
een verwijzing naar de antieke bustes van Egyptische koninginnen,
en naar de schoonheid van een donkere huid.

De keuze voor keramiek en handgemaakte rozenknopjes versterkt deze betekenis:
ze behoren tot de typisch vrouwelijke materialen en technieken
die heel lang niet voor vol werden aangezien.
Vrouwen maakten zogezegd niet meer dan anonieme gebruiksvoorwerpen.
Door deze materialen en technieken in haar kunst te gebruiken,
geeft Leigh het werk van vrouwen de status die ze verdienen.'

Het zijn ondertussen de laatste loodjes hier,
na nog een bio-drankje op het gezellige terras van het Middelheimmuseum

keren Joke en ik huiswaarts.

We zijn weer uitgeteld.

Ik heb natuurlijk niet alles vastgelegd of gepost
en we hebben zeker ook niet alles gezien

Dus we kunnen gerust ooit nog eens teruggaan

want het was weer een mooie dag

En nu... rust 

zomerresidentie

Ergens halfweg juli
trokken Joke en ik naar de zomerresidentie

Die van rijke Antwerpse families in de zestiende eeuw welteverstaan

De oudste eigenaar die in de literatuur te traceren is,

is Laureys Van Aerschot de Jonghe.
Hij bezat het hof en de landerijen in 1399.

In de achttiende eeuw werd het kasteel omgebouwd in Lodewijk XVI-stijl, 

waarschijnlijk naar plannen van de Parijse architect Barnabé Guimard.
Gelukkig kocht het Stadsbestuur van Antwerpen het domein Middelheim in 1910
om het te beschermen tegen eventuele verkaveling.

We bevinden ons dus in het Middelheimmuseum in Antwerpen
Ondertussen is de totale oppervlakte van het museum nu 27 hectare

En daar gaan wij even op verkenning

lek me liptje

 

De wandeling gaat verder naar de Grote Markt
Net als in Sint-Niklaas was er in Diksmuide ook kermis op de markt

en dus hou ik het hier bij enkele charmante geveltjes

t Manneke uit de Maene stond te blinken in de zon
Het is een verguld beeldhouwwerk van 1978

naar ontwerp van beeldhouwer Adhemar Vandroemme (Ieper)

t Manneke uit de Maene is de naam van een oude Vlaamse volksalmanak.
De eerste uitgave verscheen in 1881
en de almanak werd getypeerd door het lachende maantje op de voorprent,
ontworpen door Ferdinand Rodenbach.
De almanak bevatte grapjes, weersvoorspellingen en oude Vlaamse spreuken,
wijsheden en gebruiken.
Priester Alfons Van Hee was van bij de oprichting tot aan zijn overlijden in 1903
hoofdredacteur van deze almanak.
Sinds 1965 worden jaarlijks enkele prominente West-Vlamingen
tot Ridder in de Orde van 't Manneke uit de Mane geslagen.
Dat gebeurt naar keuze met een ridderzwaard of met de traditionele koteraar.

t Manneke zit daar mooi en Lies en ik zoeken een gelijkaardig plaatsje

maar dan wel veilig op de grond
We hebben genoten van het relaxte en heel nette Diksmuide

Een gezellige dag die we gepast afsluiten
met het delen van een verwenbordje
t Is van lek me liptje 😋

flink

Lies snoept nog wat Diksmuids fruit

als troost dat we het begijnhof niet kunnen bezoeken
en dan vervolgen we onze wandeling langs de Handzamevaart

De Handzamevaart loopt door tot de jachthaven aan de rivier de IJzer
We wandelen langs velden
en als we omkijken zien we de kapel van het begijnhof

En dan is daar de haven met IJzertoren

De magen knorren en wij gaan eerst iets eten

Dat kan even duren want het was nogal veel 😉

Ik doe m'n best

maar Lies is dapperder en als een flink meisje eet ze haar bordje leeg 😋

geen toegang

Vrijdag 16 juli, een date met Lies om deze klinknagels te volgen
Aan de vorm van de gebouwen kunnen de Belgen het al zeker raden

Inderdaad
we zijn in Diksmuide (West-Vlaanderen, dicht bij Veurne)
Vanaf het station sturen ze ons naar het stadspark waar we dwarsdoor stappen

Al vlug komen we voorbij het postgebouw
Een patriciërswoning heropgebouwd na 1918
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648)
was het de residentie van de Spaanse gouverneur of plaatscommandant.

Op 19 juli 1697 werd het gouverneurshuis met de bijgaande grond

verkocht aan Guillaume de Jonghe.

Van dan af is het huis in het bezit gekomen van

verschillende vooraanstaande Diksmuidse families.

William Van Sieleghem (rechter) was de laatste eigenaar-bewoner
die het huis tijdens de Eerste Wereldoorlog afstond
om er een verpleegpost op te richten.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebouw definitief verwoest.
De stad en Staat kochten de gronden en ruïnes over en het werd terug opgebouwd

Het hele complex dient nu als één van zeven West-Vlaamse hoofd-postkantoren
waarin de sortering en verzending voor een 12-tal gemeenten 

gecentraliseerd worden.
We dalen de trappen af en wandelen langs de Handzamevaart

Ergens halverwege gaan we weer naar boven

want wij volgen braaf de klinknagels

en zo komen we op de vismarkt

Een pijl wijst naar het Begijnhof en daar stappen we gretig naar toe
want Lies en ik zijn daar fan van
Dit begijnhof werd in de dertiende eeuw achter de stadsvaart gebouwd.
Het kreeg na de Eerste Wereldoorlog een sociale rol:
eerst als rusthuis, 

vandaag als woonerf voor volwassenen met een verstandelijke handicap.
Je vindt er ook een kleine kapel waar je nog een kaarsje kunt branden.
Maar wij konden er helemaal niks, het is afgesloten voor renovatie
Nadat we van deze 'ontgoocheling' bekomen zijn wandelen we verder