waarom

Stil, heel stil – laat ons een ogenblik denken

Aan hen die er niet meer zijn,
Die geen bloemen meer zien en geen zonneschijn,
Die met hun bloed nu de aarde drenken.

Och toe, verwijl even met uw gedachten
Bij wat hun lief was, een kind, een vrouw,
Een zorgzame vader, of een moeder, trouw,
Die nu vergeefs op hun thuiskomst wachten.

En ook bij hen, die in donkere nacht,
Wreed verminkt op het slagveld lagen,
En wie de dood nog geen uitkomst bracht.

Bij de droeven, die geen tehuis meer wacht,
De verjaagden, die alles met zich dragen,

Hebt ge wel eens aan het ‘waarom’ gedacht.

(J.B.)

September 1944, Belgie wordt geleidelijk aan bevrijd

Soldaten, gesneuvelde soldaten, oud-strijders, politiek gevangen

van alle oorlogen

samen streden/strijden ze voor hun land, de wereld...

foto's genomen op het Schoonselhof, Antwerpen