egaliseren

 

vertellen

Roodborstje en z'n overbuur hadden elkaar heel wat te vertellen

De overbuur zag ik niet, die hield zich goed schuil tussen de vele bomen

 

vindictive

We wandelden dus eens de strekdam af op de Oosteroever van Oostende

Daar zien we de gerestaureerde boeg van de HMS VIndictive

Met dat schip probeerden de Britten in de nacht van 9 op 10 mei 1918

de Oostendse haven te blokkeren
om zo de toegang tot de Noordzee te verhinderen voor de Duitse onderzeeboten.
HMS Vindictive werd tot zinken gebracht in de havengeul van Oostende.
Deze 'aanslag' kostte de Britten 8 doden, 10 vermisten en 29 gewonden.
Het herdenkingsmonument staat dicht bij de plaats waar het gebeurde

Het tellen konden we niet bijhouden maar we hadden zeker genoeg stappen gezet 😉 

halve maan

Een dagje naar zee met Lies, 

en waarom eens niet naar de Oosteroever van Oostende varen
Niet met de 'bootjes' hierboven maar met de overzetboot
Wie al in Oostende was kent de 'Raveelboten' wel

Op de Oosteroever zien we het bunkercomplex Halve Maan.
De waardevolle site is niet toegankelijk voor het publiek.
Halve maan werd tijdens de Tweede Wereldoorlog ingericht door de Duitsers
en is het enige bewaarde bunkercomplex van de Atlantikwall ingericht voor luchtafweer.
Het werd gebouwd op een ouder, zeventiende-eeuws verdedigingswerk,
die teruggaat tot het beleg van Oostende uit 1601-1604.

Het is nog de enige FLAK-site in België (Flugabwehrkanone of FLAK).
De bewaard gebleven manschappenbunker , een commandobunker,

een machinegeweerbunker, verschillende observatieposten,

een flankeringsbunker en de verschillende bakstenen gebouwen zijn uniek.

Op de achtergrond de vuurtoren Lange Nelle

In volgend postje wandelen we verder

herentoilet

 

bij de kapper

 

trots

Eekhoorn was heel gelukkig met zijn noot

Trots liet hij me zijn vondst zien 😉

 

mirakels

We zijn nog in de Onze-Lieve-Vrouw ter Potterie te Brugge

De zalige Idesbaldus ligt hier opgebaard in de kleine zijkapel.

Idesbald (overl. Koksijde, 1167) was abt

van de Abdij Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen te Koksijde
en werd in 1894 door de Katholieke Kerk zalig verklaard door Paus Leo XIII.
Gelovigen aanroepen hem tegen reumatische aandoeningen

Toen men in 1239 besloot zijn stoffelijk overschot binnen de muren van het nieuwe klooster te herbegraven
en daarbij de kist opende, bleek het lichaam nog intact te zijn.
In 1623, op het hoogtepunt van de religieuze spanningen
tussen de calvinistische Geuzen en de katholieke Spaanse overheerser,
werd de kist opnieuw opgegraven om ze naar een veiliger plaats over te brengen.
Ze werd opnieuw geopend en het lichaam bleek nog altijd intact.
Meteen ontstond een ware pelgrimage, nog gevoed door de mirakels die zijn resten omgaven.
Na nog eens opgeborgen te zijn in de Duinenabdij
besloot uiteindelijk in 1831 Nicolaus de Roovere, de laatste monnik van de Duinenabdij,
de stoffelijke resten van Idesbald aan de zusters Augustinessen van de Potterie te schenken.

In de aanpalende kerk met barok interieur zien we
het 13e-eeuwse kalkstenen mirakelbeeld.

Het is één van de oudst bewaarde beelden in Brugge.
Dankzij het mirakelbeeld van de Madonna met Kind op het hoogaltaar van de kerk
werd het een welbezocht bedevaartsoord.

De 'Mariakapel' met links de wandtapijten die de vele mirakels illustreren
die te danken zijn aan O.L.V. ter Potterie
De tapijten zijn rond 1630 geweven

Wandtapijten hier boven:
De Boodschap van Gabriël aan Maria en Opdracht van Maria in de Tempel

Na ons bezoek aan de Potterie, hier en daar door wat straatjes te lopen en ons vieruurtje

konden we een mooie dag weer uitblazen 😉

nog verder

We wandelen langs de reien in Brugge

Ons doel was Onze-Lieve-Vrouw ter Potterie

Ik was er nog nooit, passeerde er enkel nog maar

De kerk, kapel en hospitaal ontstonden ergens in 1260

Het ligt in één van Brugges meest authentieke buurten.
De naam ‘Potterie’ gaat terug tot de tijd dat langs het water pottenbakkers gevestigd waren.

Het is in die tijd o.a. een passantenhuis voor pelgrims, reizigers en zieken

De historische ziekenzaal en de kloosteromgang zijn gevuld met kunstwerken, 

gebruiksvoorwerpen en klooster- en eredienstrelicten.

De heilige Gertrudis (hier onder rechts) is een houten beeld uit de zestiende eeuw
die meerdere keren werd overschilderd.
Deze heilige leefde in de 7e eeuw en was abdis van Nijvel, waar zij ook is begraven.
Zij draagt de kromstaf met sudarum of zweetdoekje

(dat had ik ook wel kunnen gebruiken die dag 😉 )
en houdt een boek met regels van de kloosterorde vast in de linkerhand,
elementen die verwijzen naar haar belangrijke positie binnen de abdij.
Zij werd aanroepen tegen muizenplagen, vandaar ook de muizen op haar staf.

Opmerkelijk is het ‘cantoortje’ of het reizend bureautje uit het midden van de 16e eeuw
Wat dit exemplaar bijzonder maakt is de spreuk die op het linker en rechterdeurtje staat:
‘Plus Ultre’ wat zoveel betekent als ‘nog verder’.
Het is de lijfspreuk van Karel V (1500-1558) en verwijst naar zijn rijk
dat zo groot was dat het leek alsof de zon nooit onderging.
Of dit 'cantoor' hem werkelijk ooit toebehoorde is niet geweten

Het pronkstuk is de zilverkast met reliekhouders, kandelaars en wijwatervaten.

Wel moeilijk vast te leggen, het was sukkelen 😉

De museumcollectie telt ook een aantal schilderijen op paneel

waarop de zusters-opdrachtgevers zijn afgebeeld.

Drieluik met Madonna in landschap,
de Heilige Katharina en zuster Catherine Van der Straele, schilderij (16de eeuw, 17de eeuw)

In volgend postje glippen we binnen in de kapel en kerk

begin en einde

Deze week trotseerde ik toch maar eens de warmte (oké t was geen 30° meer maar meer dan warm genoeg)
Er was dan ook een goede reden,  een jarige in de bloemetjes zetten 

Zo treinde ik begin deze week naar Brugge

voor een ontbijt en een vieruurtje,  begin en einde zeg maar
Vooraf en tussenin verdwaalden we door de straten

(al is dat niet echt mogelijk met een rasechte Brugse, of misschien toch 😉)
en liepen we weer meer rond dan gepland, t moet maar zo leuk niet zijn

al speelde de warmte me wel wat parten ffewww  

Buiten de verjaardag van Lies was er nog een doel, 

maar dat is voor een volgend postje uiteraard 😉