trots

 

De ooievaar stond op een ochtend mooi te pronken bij de kerselaar

Maar ik was op weg naar de treurwilg, 

'k wou wel eens zien of er al jonge reigers te bespeuren vielen tussen de takken en bladeren

En ja, één nest was goed genoeg in zicht om een jong kopje te ontdekken

Moeder zit trots te kijken

terwijl het jong serieus moet geeuwen, die zal z'n middagdutje nodig hebben

Ondertussen passeerde op de vijver deze trotse Canadese ouder

Hopelijk laten de reigers en ooievaars ze met rust 

dobbelbeker

 

De wetenschappelijke naam van de Kievitsbloem, Fritillaria meleagris
betekent zoveel als gevlekte dobbelbeker
en verwijst naar de wat toegevouwen klokjesvorm van de bloem.

Ze hebben een blokjes -of spikkelpatroon.

geschiedenis

In het museum Eperon d'Or is er ook een afdeling over de borstels
Er zijn meer soorten borstels dan je je kunt voorstellen.
Zoals de rijke gezinnen
die vroeger pronkten met luxueuze hoeden-, snorren- en pianoborstels.
En de Chinese kalligrafiekunst berust helemaal op borstels.

Toiletset bestaande uit haar- en kleerborstel en spiegel. 

Handgetrokken borstelwerk, alles overtrokken met zilver en email - Engeland 1935

links: haarborstel en spiegel - 1900-1930 - porselein en metaal verguld met koperslag

rechts: grootste afwasborstel naar aanleiding van 15 jaar borstelmuseum, 375 cm, 107 kg 

links: haardborstel, spakenborstel en stofborstel

Kleerborstel - souvenir voor de bevrijders na de bezetting tijdens de Eerste Wereldoorlog

Handwerk-marqueterie - 1918

rechts: borstelmonturen jaren 1950

toestellen om de vezels van de gemaakte borstel gelijk te snijden - ca. 1920

En toen waren Lies en ik weer aan het einde van ons gezellig geschiedenisdagje

Zei ik al dat het museum aan het station ligt? heel gemakkelijk dus!

modelschoenen

En we gaan verder 

Je bent een tijdje zoet in Eperon d'Or voor wie alles goed wilt bekijken

Er is veel te zien

zoals modelschoenen voor wereldtentoonstellingen
Hierboven eentje uit 1935 voor de Wereldtentoonstelling in Brussel

gemaakt uit damhertleder, 

voorvoet versierd met opengewerkte figuren opgevuld met oranje zijde

boven en onder: 1930 - Modelschoenen voor de Wereldtentoonstelling in Antwerpen

Er is ook een afdeling met sneakers in kleuren en vormen allerhande

Tot zover de schoenafdeling

Het figuurtje toont al wat ik volgende keer laat zien 😉

voor elk wat wils

Lies en ik zijn dus in het museum Eperon d'Or in Izegem
Het schoenmuseum met schoenen, vreemde gebruiksvoorwerpen en

machines allerhande en met op de valreep nog wat roest voor deze zondag 😉

Maar dus ook schoenen natuurlijk

van hedendaags, kunstig, over sneakers, tot de tijd van toen

Hoge hakken en geen hakken

Zelf loop ik al vele jaren op gemakkelijke platte schoenen van een en dezelfde schoenwinkel

Maar gelukkig is er voor elk wat wils

ocharme de voeten die daar in moeten

Feestelijke damesschoen ca. 1900: 

geitenleder, wreefriem en voorvoet bezet met zwarte pareltjes en versierd met flanelsteek

Kinderlaarsje 1888: wit geitenleder en zwart lakleer

Herenschoen ca. 1910: zwart en bruin kalfsleer, randgenaaid op de zool 'BD Iseghem'

1930: damhertleder versierd met kloskant, biesje in lakleder, hak in celluloid

1940

door de oorlog is de schoennijverheid verplicht om alternatieve materialen te gebruiken

daar het leder bestemd is voor de militairen

1950 - Troueermachine

De schacht wordt vaak versierd met gaatjes die een sierlijke lijn of tekening vormen

1950-1960

Op de snijtafel werkt de patroonmaker op basis van goedgekeurde ontwerpen.

Hij zet het basispatroon onmiddellijk in verschillende maten om 

en maakt de kartonnen onderdelen van het model na in zink. 

De snijder schikt de onderdelen op het vel en snijdt ze uit

Tot het einde van de 19de eeuw is er geen onderscheid tussen een linker- of rechterschoen

Kies maar iets uit, ik wacht jullie wel op bij volgend postje 😉

ambitieus

Midden 19e eeuw.
Emiel Vandommele is een begaafde leerling

van de Izegemse meester-schoenmaker Eduard Dierick,
die rond 1830 al laarzen had gemaakt voor de koningen Willem I en Leopold I.

Emiel is ook ambitieus en sticht in 1863 het schoenbedrijf Eperon d’Or.
Die naam heeft te maken met zijn liefde voor paarden.
Zijn keuze voor een Franse firmanaam past perfect in de toenmalige tijdsgeest.
Het gaat Eperon d’Or snel voor de wind.

Het bedrijf heeft aanvankelijk geen vaste locatie in de stad en verhuist regelmatig.
Niettemin produceren haar 80 werknemers in 1870 toch al 15.000 paar schoenen per jaar.

In 1910 vestigt het bedrijf zich definitief in een eigen fabriek

op de huidige locatie aan de Prins Albertlaan.

Vandommele en de zijnen hebben zich ondertussen gespecialiseerd in luxeschoenen, 

vooral voor dames.
Izegem profileert zich in die tijd meer en meer als schoenenstad.
Het keurmerk ‘Chaussures d’Iseghem’ wordt langzamerhand een garantie voor kwaliteit.

Eperon d’Or groeit verder en in 1930 maakt het bedrijf een echt statement,
met de bouw van een administratief voorgebouw in art-decostijl.
Op dat moment werken er een 180-tal personen bij het bedrijf.

Vanaf de jaren 1960 gaat de Izegemse schoenensector dramatisch achteruit,

onder meer door de felle concurrentie uit Italië en Oost-Europa.
Veel bedrijven krijgen harde klappen – 

ook Eperon d’Or, waar op dat moment de vijfde generatie Vandommele aan het roer staat.

In 1967 gaat het bedrijf failliet.
De gebouwen ontsnappen gelukkig aan de sloophamer.

In 1999 wordt het art-decovoorgebouw officieel beschermd als monument.
Zes jaar later koopt de stad Izegem het aan.
Nog eens zes jaar later, in 2011, komt ook de achterliggende fabriekshal in handen van de stad.
Eperon d’Or is klaar voor een heel nieuw leven als museum

En daar gaan we in volgend postje verder op ontdekking