Het was maandag een koude ochtend met veel wind,
maar zonnig, en dan ben ik niet tegen te houden.
In het park wandelde ik voorbij een broedende Canadese gans,
al had ze er net op dat moment genoeg van
en besloot ze met haar mannetje even te gaan zwemmen
om daarna op hun dooie gemakje nog wat te ontbijten.
Ze lieten het nest een hele tijd onbewaakt achter
en keken op noch om
Zo'n mooie eieren, zomaar achter laten, in die koude
Ik besloot om ze zelf even te bewaken,
wel op veilige afstand, zoals met alles nu
Gewoon een oogje in het zeil houden.
Het koppel had geen haast en deed nog een wandeling,
het bleef maar duren
en ik begon al te denken
dat ik mij zelf op het nest zou moeten zetten
Gelukkig besloten mama en papa gans om toch weer wat dichterbij te komen
Maar ik bleef nog even treuzelen, net als zij,
om te zien of ze toch nog oog hadden voor hun toekomstige kroost.
Ik gaf hen even een preek over de toch wel heel koude wind
en dat ze de eitjes warm moesten houden
Met beetje tegenzin en om van mijn gezaag af te zijn
besloot mama gans dan toch maar weer verder te broeden
Zo, en nu maar hopen op vijf brave kindjes