ze bleven maar komen

We zijn het weekend van 19-21 augustus

Ik weet het, ik loop wat achter, k ben dan ook niet meer van de rapste 😉

Nee dit is geen Canteclaerstoet, die hadden we al in mei.

Maar in dat weekend van augustus

waren er voor de eerste keer en waarschijnlijk ook enige keer

Europese Schuttersfeesten te Deinze

Drie avonden Duitse, Zwitserse schlagerbands, rock'n'roll, en nog meer

alles passeerde de revue en hoorde ik tot thuis, 

vooral op vrijdagavond/nacht was het vollen bak

Het is een driejaarlijks feest waarbij schutterijen, schutbroederschappen
en schuttersgilden uit verschillende landen elkaar ontmoeten.
Bij het EST gaat het, naast de strijd om de Europese konings- en prinsentitel,
ook om de persoonlijke ontmoeting van alle Europese schutters.

'Wedstrijden in het schieten, het trommelen, het vendelen

en het feestvieren versterken de onderlinge Europese banden en vriendschappen.'

En dat feestvieren hebben ze alleszins uitbundig gedaan

als ik zo hier en daar wat verhalen opvang over 's avonds 😀

Het was precies oktoberfest , prosit prosit 

De wedstrijden vinden ze zelf bijkomstig, 

het draait vooral om het verbroederen met collega's uit andere landen

Ik ging even curieuzeneuzen bij de schietstanden maar nam vooral op zondag foto's

Toen was er een optocht van 247 schuttersgilden en muziekkorpsen

met 6.000 deelnemers uit diverse Europese landen

Ze bleven maar komen

en om in de sfeer te blijven laat ik ze hier ook allemaal op één postje komen

Allé ja na een reeds grondige schifting van de foto's natuurlijk

Het duurde lang maar verveelde zeker niet

Volgend jaar is het ergens in Oostenrijk te doen

En na iets meer dan drie uur was de schone stoet uitgeblazen.

Voor wie er maar geen genoeg van krijgt die kan ook nog terecht bij blogger framework

plafond

In de Sint-Pietersabdij te Gent tref je gepolychromeerde fragmenten aan

uit grafkelders van de 14e-15e eeuw 

Ze werden opgegraven in de jaren vijftig tijdens restauratie

Hier kan je zien hoe groot ze wel zijn

De refter met adembenemend plafond dateert uit de vijftiende eeuw,
maar pas drie eeuwen later werd het plankengewelf beschilderd
met taferelen uit het oude en het nieuwe testament die naar eten en drinken verwijzen.
Blijkbaar zijn de historici er nog niet uit wie die geschilderd heeft
Op dit moment is er sprake van drie mogelijke schilders van het reftergewelf:
Jean-Baptiste Simons - Emmanuel van Reijsschoot - Martin Geeraert.

Je kan er in een strandstoel het plafond iets gemakkelijker bewonderen

Het duurde 22 jaar om het plafond te restaureren

En zo kwam een einde aan een mooi dagje Sint-Pietersabdij ;-)

doorheen de eeuwen

Na ons tuinbezoek

is het de beurt aan de abdijkerk en abdij zelf

De Sint-Pietersabdij heeft haar bestaan te danken aan de christelijke missionaris Amandus.
Die komt in de zevende eeuw in opdracht van koning Dagobert I (koning der Franken) naar Gent.
Hij predikt er het christendom en wil er ook een abdij stichten.
Het worden er uiteindelijk twee.
In de beginjaren kunnen zowel mannelijke als vrouwelijke religieuzen er terecht
maar al gauw wordt de abdij definitief een mannenklooster.

Vanaf het einde van de negende eeuw worden de overleden leden

van de grafelijke familie in de abdijkerk van Sint-Pieters begraven

Door toedoen van graaf Arnulf I van Vlaanderen

ontpopt de Sint-Pietersabdij zich in de daaropvolgende eeuw

tot het religieuze centrum van het graafschap Vlaanderen.

Onder zijn beleid wordt ze een benedictijnenabdij.

Deze graaf laat er prestigieuze relieken onderbrengen. 

Dankzij de landbouw voorzien de monniken in hun dagelijkse behoeften. 

De Sint-Pietersabdij bezit en exploiteert domeinen en hele dorpen tot in Engeland. 

Tot in de dertiende eeuw speelt de Sint-Pietersabdij een sleutelrol in het economisch leven. 

Daarna krijgt ze het moeilijk. 

Ondoordachte aankopen en leningen, hongersnoden

en een ambitieuze bouwpolitiek brengen de abdij op de rand van het bankroet. 

De abdij wordt meer en meer de speelbal van de vorst. 

Vanaf het midden van de zestiende eeuw

verscheurt een politiek-religieuze crisis de Nederlanden.

De abdijen komen zwaar onder vuur te liggen. 

In de zomer van 1566 wordt brand gesticht.

De Sint-Pietersabdij krijgt het zwaar te verduren door de beeldenstormers.

1568: de Calvinisten bezetten de abdij

1584: de Benedictijnen komen terug maar de abdij is niet veel meer dan een ruïne

Begin 17e eeuw: de heropbouw begint 

er komt een nieuwe abdijkerk naar voorbeeld van de Sint-Pieterskerk in Rome

De Sint-Pietersabdij wordt dan de rijkste abdij der Nederlanden

De miserie is nog niet voorbij

In 1792 worden de monniken terug verjaagd

en alle goederen worden nationaal bezit

De kerk wordt in 1798 de voorloper van het Museum voor Schone Kunsten 

In 1810 koopt de stad Gent de abdijgebouwen en maakt er een kazerne van

In 1948 is de kazernetijd voorbij en worden in de tuin deze gebouwen gesloopt

Dit is het begin van alle restauraties 

Voor nog uitgebreidere geschiedenis staat hun website tot jullie dienst 😉

Dat de abdijkerk indrukwekkend is kan ik je wel nog vertellen

Je kijkt er je ogen uit

een goede reden

Ooit dwaalden hier monniken rond
maar vorige week vrijdag was het de beurt aan Lies en ik
om in deze abdijtuin van Sint-Pieter te vertoeven

Het was een minder zonnige dag, 

dus waarom zouden we niet even weggaan

En om samen op stap te gaan hebben we geen goede reden nodig ;-)

In de tuin van de Sint-Pietersabdij

wandel je tussen de lavendel (nu helaas niet), fruitbomen en wijnranken.
Je kan hier komen picknicken, een boek lezen,
elke reden is goed om te genieten van de rust, weg uit de drukte van Gent

De abdijtuin met kruidentuin, wijngaard en boomgaard bestond al in de middeleeuwen.
De ruïnes in de tuin zijn restanten van de oude vijftiende-eeuwse infirmerie of ziekenboeg.
Archeologen legden in de jaren 1970 de constructieresten bloot.

De rijke Sint-Pietersabdij beschikte zelfs over een eigen brouwerij.
De monniken van de Sint-Pietersabdij hadden een goede reden
om dagelijks zo een twee liter wijn naar binnen te werken.
Bij gebrek aan zuiver water, 

was wijn naast bier de belangrijkste drank in de middeleeuwen.

Sinds 1983 staan er opnieuw wijnranken.

 Jaarlijks zorgen een viertal druivenrassen voor een wisselend aantal flessen ‘abdijwijn’.

Voor wie houdt van zoet en fruit

leveren de boomgaard en fruitheesters jaarlijks appels, peren,

kersen, pruimen, noten en ja zelfs vijgen! Je mag er gerust plukken en proeven! 

(behalve van de druiven)

Als dat geen goede reden is om de abdij te bezoeken ;-)

Natuurlijk gaan we binnen ook nog even kijken