...the shadow of a dream

We zijn nog in Deurle, het mooiste dorp van Oost-vlaanderen.

Zelf heb ik nog lang niet alle dorpen gezien dus mag en kan ik niet oordelen 

maar de dienst Toerisme Vlaanderen blijkbaar wel en in 2008 kreeg Deurle deze mooie titel.

 Het is dan ook een charmante schilderachtige gemeente, 

deelgemeente van Sint-Martens-Latem, tussen Deinze en Gent

 

 Schilder Gust De Smet woonde de laatste 15 jaar van zijn leven in Deurle

vandaar de naam van de bewegwijzerde wandeling natuurlijk

De pastorie behoort tot het beschermd dorpsgezicht

het zou ook zonde zijn daar iets te gaan afbreken

Buiten deze gezellige huizen 

 staan er langs de vele laantjes die we afwandelden 

 heel wat chique villa's verborgen tussen het groen, 

 allemaal om ter grootst 

 maar die heb ik niet op de foto gezet 

 ik heb het meer voor de charmante dorpskern 😉 

Deurle liet kort na de Eerste Wereldoorlog een replica bouwen van de Lourdes Mariagrot

Dit ligt niet op die wandeling maar als je nieuwsgierig genoeg bent

en een klein wegje in slaat naast het hotel bots je er vanzelf op 

Langs buiten oogt de bakstenen Sint-Aldegondiskerk heel sober

maar binnenin zie je enkele prachtige glasramen

Op het kerkhof liggen heel wat bekende kunstenaars begraven

peere

'We hebben ons peere gezien'

die uitdrukking ken je wel hé

al heeft het niets met peren te maken

Joke en ik en Gust De Smet,

 nee die laatste ging niet mee, 

maar wij deden wel de Gust De Smetwandeling in Deurle

 Een aaneenschakeling van dreven, boslaantjes, dreven, kerkwegels,

 dreven en nog eens dreven 

 en daar hebben we dus ons peere gezien. 

Jawadde, we sleepten ons bijna letterlijk naar de eindmeet

langs al die mooie paadjes 

 

Nu eerst even bekomen op dit terrasje 

die oorspronkelijk een pastorij was

Rond 1826 deed het gebouw dienst als schooltje

en van 1843 tot 1854 was het gemeentehuis van Deurle er gevestigd

En nu is het al vele jaren de trekpleister voor wie in de buurt honger of dorst krijgt 

uniek

Hoe nietig zijn we toch in deze grote wereld

Nietig maar ook uniek

Ieder wezen, hoe klein of groot ook, heeft z'n eigen rol

dat zat ik zo te bedenken terwijl ik naar deze foto met het kleine slakje staarde

Maar wat zijn rol is weet ik niet net zo min als wat mijn rol hier is

Wat doet hem beslissen om naar boven te kruipen en niet naar beneden?

art nouveau

Voor de trein huiswaarts die ik wou nemen zou ik te laat zijn

dus dan maar een latere 

 en zo had ik nog wat tijd over in Blankenberge 

 en dwaalde ik door wat straatjes dicht bij het station 

Daar kwam ik deze schitterende tegels tegen 

 Deze en nog veel meer kan je bewonderen als je de art nouveau wandelroute doet 

 Zo'n 8 jaar geleden deed ik die al eens maar veel weet ik er niet meer van 

 en zo kreeg ik heel veel zin die tocht nog eens over te doen

Wie weet trein ik binnenkort terug naar Blankenberge

om nog meer van dit moois te zien

relaxt

Ook Suske en Wiske en familie waren aan zee

Mooie tekeningen sieren de dijk van Blankenberge

maar de 3D bedoeling kwam niet echt tot z'n recht vond ik

maar dat kan aan mij liggen

Hoe donker de wolken ook waren regen kregen we niet

Het was heerlijk uitwaaien, rustig en relaxt

In volgend postje kijken we nog naar wat huizendetails

donkere wolken

... dat zeggen ze toch hé

'time heals'

alsof het zo gemakkelijk is

Je moet je eerst wel door heel wat emoties heen ploeteren,

en dan, ja dan zal de pijn wel wat minderen

Wat ook een beetje helpt is proberen alles even opzij te zetten

en je te richten op terug iets leuks

Dus gingen twee dametjes op stap

Deze keer zorgde Lies voor wat welgekomen afleiding

De donkere wolken die in m'n hoofd hingen

en die boven de zee te zien waren

liet ik niet toe te overheersen

Het werd een gezellige dag

waarbij we eerst weer eens gingen ontbijten

 

Smakelijk en mooi weekend wens ik jullie

korenbloem

Bedankt voor alle lieve reacties!

zussie

M'n tjoolmaatje, 

 m'n steun en toeverlaat, m'n rots 

 ferme sterke vrolijke stralende madam, 

 m'n partner-in-crime, m'n zotte mie 

 m'n zelfverklaarde zussie

 

ze is niet meer 

Ze was al twee jaar in behandeling van een derde keer het K-monster

(2006, 2014, 2018) 

 hervallen eind juni en eerst het verdict van maximum 6 maanden gekregen

die vijf dagen later op 29 juni (haar verjaardag) al werd ingekort tot 2 maanden 

 Het werden nog 5 dagen

Chantal overleed zaterdagnamiddag 4 juli 

en werd nog net 63 jaar

Met haar durfde ik alles aan.

Onmogelijk te beschrijven hoe ik haar zal missen!

 Onze diepgaande gesprekken maar direct daarna weer zalig onnozel doen 

 Altijd de eerste om iets aan te vertellen 

 onze Messenger stond niet stil 

 van het onnozelste en grappigste tot onze kleine en grote zorgen, 

 onze twijfels, onze angsten... 

 Totaal verschillend, in alles,   

maar vol respect en begrip voor elkaar, nooit veroordelend

Niet enkel mooie woorden achteraf, 

we zegden het elkaar vaak genoeg gedurende al die jaren 

Ooit blogde ze, Chantal 

(nog voor dat ik blogde)

daarom eigenlijk wou ik dit op de blog zetten 

 voor diegene die haar gekend hebben, 

 al zijn er daar nog weinig van die bloggen denk ik 

 Toen was ze vooral gekend onder de naam Talleke en later nog Sakkerlien 

 Meerdere hebben haar grote verdriet gevolgd toen ze haar zoon verloor 

 Nu is ze verenigd met haar zoon en haar mama wie ze beide zo erg mistte 

 M'n zussie

Al die uitstapjes samen, 

gedurende 10 jaar sleurde ze me overal mee naar toe,

of ik haar

Tjoolen noemden we het 

want altijd deden we meer dan we van plan waren en aan konden 

 en sleepten ons toen nadien uitgeput terug naar de trein 

 Picknicken in de zon of de regen, strandwandelingen,

b&b aan zee en Brugge,

en op logement bij Walter (spijkerbed)

Nieuwjaarontbijten en doordeweeks, etentjes, 

soms eens winkelen, ...

Zoveel mooie herinneringen

Wat zal het nu stil zijn 

we can't stop...

ondersteboven