zondag 24 mei 2020

gemis knaagt




Je bent er nog steeds,
in mijn hoofd dwaal je rond,
in gedachten zie ik je,
samen wandelen,
op ons bankje aan de Leie,
waar ik nu alleen zit.


Zo moeilijk te geloven,
zo moeilijk.
Reeds 1 jaar.
Nooit meer arm in arm,
nooit meer je warme knuffels.
Nooit meer samen genieten,
nooit meer samen in bewondering
voor de dieren en bloemekes.
Nooit meer.


25 mei 2019, de koudste dag ooit.
Het leven gaat hier verder
maar gemis knaagt aan m'n hart.
Een leegte blijft.





23 opmerkingen:

  1. Zo moeilijk maar toch zo prachtig verwoord.
    Het raakt mij enorm.
    Het moeilijkste van houden van is afscheid nemen van diegene waarvan je houdt.
    Heel veel sterkte.
    LG, Karina

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goh.. een jaar geleden alweer.. het lijkt veel korter.
    Je hebt haar in je hart, maar dat maakt het gemis dat eraan knaagt niet minder nee.
    Sterkte lieve An. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ahhhhhhhhhhhhhh An.... ja hé. het is ook nog maar zó kort,
    een jaar... dat heb je nodig om bij te komen van de schok...
    en de naweeën van je mama's overlijden duren de rest van je leven... dat gaat nooit meer over,
    Jouw geluk is dat het een héle lieve mama was, en dat geeft heerlijke herinneringen

    dikke knuffel.
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oHHHHH is dat je maa'tje? Wat een mooie foto's Anneke! Dikke knuffel. We kunnen samen in een hoekje kruipen heb ook zo'n slechte week de 19de en de 26ste. Denk erover om naar de Vlaanders te rijden... Ik mis ze. Wandel naar jullie plekjes misschien brengt het troost (of net niet). Dikke dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. kom maar af naar de vlaanders, heb nog plaats in mijn bubbel ;-)

      Verwijderen
  5. Ja meis, ik weet hoe het voelt.
    Ook dat het gemis nooit meer overgaat, zelfs meer wordt.
    Maar ze zit in je hart en daar raak je haar niet kwijt, net als alle mooie herinneringen.
    Van afstand een warme knuffel...!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn buurman heeft zijn 88 jarige moeder (woonde in een service flat) verleden jaar in september verloren.
    Nu zegt hij : "Gelukkig was het voor corona uitbrak... wie weet wat een ellende het dan niet was geweest".
    Maar ja, iemand verliezen die veel voor je betekent, dat slijt nooit. Ik droom je een virtuele knuffel toe !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Tja, het lijkt zo normaal, mensen worden geboren en mensen overlijden.
    We wennen er nooit aan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ( Ik keek opnieuw naar de foto's van je moeder...inderdaad een moeder die had moeten blijven!)

      Verwijderen
  8. Draag ze mee in je hart en draag zorg voor dat hart.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het raakt mij ook want in de coronatijd in het begin moest ik ook afscheid nemen van 2 dierbare en kon toen geen afscheid nemen en dat knaagt nog harder. Maar ik weet dat ze als engelen terug komen en als jij An eens een wit veertje ontmoet op het pad dan heb jij vast ook een ontmoeting met je mama gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ohhhhh..... het raakt me zoveel Anneke 😥
    Ik weet wat je voelt lieverd.
    Sterkte en een hele dikke knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Een mama is niet weg te cijferen, Antje.
    Knuffel,
    Lies, x.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. piep troostknuffels meid.. zo moeilijk..

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi An.

    Gemis is echt een naar gevoel.
    Een leegte en het zo graag nog iets willen zeggen, vragen en elkaar aan kunnen kijken.

    Sterkte An.

    Groettie van Patricia.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat is nu een jaar, als je zo lang bij elkaar wás .
    Sterkte deze dagen

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Mijn gedachten zijn vandaag heel vaak al bij jou geweest.
    Maar je maatje leeft in jou voort An.. op die eerste foto met die boom zie ik een heel sterke gelijkenis met jou. En je zegt of doet wellicht wel dingen die zij ook altijd deed.. en dat realiseer je je dan ineens..! Ik heb dat zo ervaren en dat loutert.. maar het gemis zal altijd bij je blijven, niet meer zo rauw als nu, na een jaar pas, maar sluimerend, met heel af en toe zo een steekje.. in je hart. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat gaat de tijd snel, een jaar alweer.
    Wens je sterkte en veel liefs An.
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Lieve An,
    Een jaar alweer...Zelfs als je het niet leuk hebt, vliegt de tijd. Een dierbare moeten missen doet pijn.
    Zo onverteerbaar dat iemand definitief weg is.
    Je hoeft niet altijd flink te zijn, hè?

    Waar je ook ben, ik zou het niet weten,
    niet in tijd of afstand te meten.
    Ik heb je bij me, diep in mij,
    daarom ben je zó dichtbij.

    Dikke liefs ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Het gemis blijft, maar de fijne herinneringen blijven.
    Die herinneringen troosten, maar je zou zo graag nog even...

    Lieve groet,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  19. De pijn om het gemis van een dierbare verminderd nooit, Fotorantje. Maar gelukkig blijven ook de mooie herinneringen.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. An het gevoel dat je beschrijft de pijn van het moeten missen
    steekt op de gekste momenten de kop op,de mooie herinneringen blijven.
    lieve Groet
    Christiene.

    BeantwoordenVerwijderen

leuk dat je op bezoek kwam!
bedankt om te reageren!